ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΟΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ:
Συμπληρώνονται ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ
(για όσους ξεχνούν ότι ενώ η υγειονομική τρομοκρατία μάς τελείωσε -προς το παρόν;- με άνωθεν εντολή, με άνωθεν εντολή η καπιταλιστική επίθεση συνεχίζεται και μάλιστα ανεμπόδιστη)
Τώρα που μετά την πρωτοβάθμια (βλ. εισαγωγή οικογενειακού γιατρού) ξεκινάει το μεθοδικό ξεχαρβάλωμα και της δευτεροβάθμιας/τριτοβάθμιας μέσω συγχωνεύσεων (βλ. πρόσφατη απόφαση μεταφοράς της παιδοψυχιατρικής κλινικής από το Τζάνειο στο... "διπλανό" νοσοκομείο Δυτικής Αττικής "Αγ. Βαρβάρα", μόλις 8,5 χλμ μακριά διαμέσου της σπάνια μπoτιλιαρισμένης Θηβών), με ταυτόχρονη αύξηση της έμφασης στη λειτουργία βάσει τεχνο-οικονομικών κριτηρίων, έρχεται να ξεδιπλωθεί σιγά-σιγά το ευρύτερο σχέδιο ομογενοποίησης της παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Η μετατροπή όλων των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ, όπως έχει δεσμευτεί ότι θα πράξει μετεκλογικά η τρέχουσα πολιτική ηγεσία (σύμφωνα με το πρότυπο που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ με το νοσοκομείο στη Σαντορίνη), δλδ η αυστηρή επιτήρηση των ισολογισμών των νοσοκομείων, είναι το πρώτο βήμα. Η εφαρμογή πρωτόκολλων νοσηλείας/ΚΕΝ, δλδ η επιτήρηση του κόστους νοσηλείας και ο ανταγωνισμός, με βάση το κριτήριο αυτό, μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων νοσοκομείων το δεύτερο. Η αξιολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, δλδ η επιτήρηση της παραγωγικότητας της εργασίας στα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, το τρίτο. Η επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης, δλδ η ατομικοποιημένη διαπραγμάτευση του κόστους επιδιόρθωσης της εργασιακής δύναμης, το τέταρτο.
Αλλά τι μας έπιασε και τα λέμε όλα αυτά; Ύστερα από πολύχρονη καθυστέρηση ξεμπλόκαρε η μεγάλη επένδυση που τρέχει ο όμιλος του Ιατρικού Κέντρου όσον αφορά τη δημιουργία Ιατρικού Πάρκου στα Μεσόγεια. Το έργο που είχε πρωτο-ανακοινωθεί το 2001, έχει προϋπολογιστεί στα 150 εκατ. ευρώ και περιλαμβάνει συγκρότημα 4 Κλινικών συνολικής δυναμικότητας 420 κλινών νοσηλείας. Η επιλογή της περιοχής δεν είναι βέβαια τυχαία, καθώς η επέκταση της κύριας -πέρα από την παραθεριστική- κατοικίας στην Ανατολική Αττική καθόλη την περίοδο 1990-2010, σε συνδυασμό με τις κομβικές κρατικές επενδύσεις για την ανάπτυξη υπερτοπικών υποδομών (Αττική Οδός, προαστιακός σιδηρόδρομος, αεροδρόμιο, στο απώτερο μέλλον η επέκταση/ιδιωτικοποίηση του λιμανιού στο Λαύριο) καθιστούν την περιοχή πραγματικό φιλέτο.
Γιατί; Γιατί, (αντιγράφουμε από την τεχνική μελέτη του έργου και το υποκεφάλαιο για τις υπάρχουσες υποδομές, σελ. 43-44):
«Η Περιφερειακή Ενότητα Ανατολικής Αττικής χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη μονάδων δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας (νοσοκομεία, ιδιωτικές κλινικές, κ.λπ.). Η περιοχή του σχεδίου ανήκει στην 1η Υγειονομική Περιφέρεια (Αττικής).
Σύμφωνα με στοιχεία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του Υπουργείου Υγείας (Άτλαντας Υγείας) υφίσταται, νότια το Ασκληπιείο Βούλας, ενώ βόρεια στην περιοχή του Διονύσου υπάρχει η ιδιωτική κλινική "Ο Άγιος Γεώργιος". Συνολικά, συναντάται ένα Γενικό Νοσοκομείο, μια Ιδιωτική Κλινική, 14 Κέντρα Υγείας και οκτώ Περιφερειακά/Τοπικά Ιατρεία. Ειδικότερα, στο Δήμο Παιανίας, εντός του οποίου βρίσκεται η επένδυση του Ιατρικού Πάρκου καταγράφονται ελλείψεις στον τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Κύρια αιτία είναι η άμεση γειτνίαση του δήμου με μεγάλα θεραπευτήρια της Αθήνας. Στο Δήμο υπάρχει ένα κατάστημα ΙΚΑ το οποίο εξυπηρετεί τους κατοίκους για περιπτώσεις άμεσων πρώτων βοηθειών. Ωστόσο, απαιτείται αναβάθμιση για να μπορεί να πληροί τις προϋποθέσεις εξυπηρέτησης μιας μεγαλύτερης γκάμας περιπτώσεων. Η μη ικανοποιητική λειτουργία του οφείλεται, πιθανώς, στη λειτουργία του εν λόγω καταστήματος ως υποκαταστήματος του ΙΚΑ Κορωπίου."
Αντίστοιχες διαπιστώσεις γίνονται και παρακάτω, στην υποενότητα «Τεκμηρίωση χωρικού προορισμού» (σελ. 138-139):
«η πρώτη κρίσιμη παραδοχή αφορά την έλλειψη δημοσίων νοσοκομείων αλλά και ιδιωτικών κλινικών στην Ανατολική Αττική. Όπως περιγράφηκε στο προηγούμενο Κεφάλαιο, στη ΖΟΕ Μεσογείων του 2003 είχε προβλεφτεί να καθοριστεί χώρος για την ανέγερση Περιφερειακού Νοσοκομείου στην ζώνη (Γ2) της περιοχής που καταλάμβανε η παραπάνω ΖΟΕ, έργο το οποίο ωστόσο δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα (18 χρόνια μετά). Αναφορικά με το επίπεδο των τριτογενών δραστηριοτήτων, ο χώρος της υγείας – περίθαλψης αποτελεί σημαντικό τομέα, ενώ συγκαταλέγεται παράλληλα στις υποδομές κοινωνικού εξοπλισμού. Η περιοχή των Μεσογείων χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη μονάδων δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας (νοσοκομεία, ιδιωτικές κλινικές κ.λπ.). Η αναφορά περί απουσίας διακριτής ανάπτυξης υπηρεσιών υγείας στους πόλους διεθνούς και εθνικής εμβέλειας της χωρικής υποενότητας Μεσογείων στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής, συνιστά οριζόντια ρύθμιση που αφορά το σύνολό της, χωρίς να δίδεται εντοπισμένη χωρική προτεραιότητα. Οι ελλείψεις αυτές έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, ιδιαίτερα στις συνθήκες της πανδημίας (covid -19), την τελευταία 3ετία.»
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όπου μάλιστα θα υπάρξει περαιτέρω αποδυνάμωση των υφιστάμενων δημόσιων νοσοκομείων/κέντρων υγείας και περιφερειακών ιατρείων, η σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού εντός του ΕΣΥ, όπως διατυμπανίζεται εδώ και καιρό, θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, ως μάνα εξ ουρανού.
Ήδη, πέρα από την αναγγελία του Υπουργείου Υγείας ότι η μοναδική Ογκολογική Μονάδα Παίδων στο Αγία Σοφία θα μετατραπεί σε ογκολογικό κέντρο με ταυτόχρονη μετατροπή από Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έχει δρομολογήσει την κατασκευή 3 νοσοκομειακών μονάδων μέσω ΣΔΙΤ, έργο που προς το παρόν σκοντάφτει στο υψηλό κόστος που προϋπολογίζουν οι κατασκευαστικές εταιρείες και όχι σε κάποια επί της ουσίας αντίρρηση -ούτε βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενάντιος, τουναντίον παρουσιάζεται βασιλικότερος του βασιλέως.
Παρόμοιας λογικής είναι οι κρατικοί σχεδιασμοί "αξιοποίησης" του αγροκτήματος 1.800 στρεμμάτων του ΑΠΘ για την κατασκευή του νέου ΑΧΕΠΑ, ερευνητικού κέντρου, συνεδριακού και εκθεσιακού κέντρου και της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ, μεταξύ άλλων σχετικών υποδομών. Μάλιστα κάποια από τα ιδιωτικά νοσοκομεία που λέγεται ότι θα ενταχθούν μέσω συμπράξεων στο ΕΣΥ, ταυτόχρονα συνδέονται με ασφαλιστικές εταιρείες, όπως το δίκτυο νοσοκομείων και διαγνωστικών κέντρων του Hellenic Healthcare Group (Υγεία, Metropolitan Hospital και Metropolitan General, Μητέρα και Λητώ, Creta InterClinic). Επίσης, διαθέτει τα προηγμένα διαγνωστικά κέντρα HealthSpot, κα) με την Εθνική Ασφαλιστική (τα έχει εξαγοράσει και τα δύο το fund CVC), αλλά περισσότερα για αυτή την ιστορία σε επόμενο ποστ.
Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις στο ΕΣΥ
Κάτω η αξιολόγηση που θα τις «δικαιολογήσει»!
Αν δεν λογαριαστούμε τώρα, δε θα λογαριαστούμε ποτέ!
Συμπληρώνονται ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ, #2
(για όσους ξεχνούν ότι ενώ η υγειονομική τρομοκρατία μας τελείωσε -προς το παρόν;- με άνωθεν εντολή, με άνωθεν εντολή η καπιταλιστική επίθεση συνεχίζεται και μάλιστα ανεμπόδιστη)
Λέγαμε στο προηγούμενο ποστ για τη στενότερη σύνδεση ασφαλιστικών εταιρειών με παρόχους υγείας, φέρνοντας ως παράδειγμα το fund CVC το οποίο ταυτόχρονα ελέγχει το νοσοκομειακό δίκτυο του Hellenic Healthcare Group (δλδ. τα νοσοκομεία/μαιευτήρια Υγεία, Metropolitan Hospital και Metropolitan General, Μητέρα και Λητώ, Creta InterClinic, διαγνωστικά κέντρα HealthSpot) και την Εθνική Ασφαλιστική.
Σε παλαιότερη μπροσούρα μας σε σχέση με τη συνεχιζόμενη αναδιάρθρωση του ΕΣΥ [https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/, σελ. 28-29], αναλύοντας την μελέτη του think tank διαΝΕΟσις που από ό,τι φαίνεται αποτελεί τον οδικό χάρτη γύρω από τον οποίο οργανώνονται οι τρέχουσες αλλαγές, είχαμε επισημάνει ότι αποτελούν κεντρική στόχευση:
α) η μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ, ώστε να λειτουργούν (ακόμη περισσότερο) βάσει προτυποποιημένων τεχνο-οικονομικών κριτηρίων, να αυξηθεί το μερίδιο των άμεσων πληρωμών που κατευθύνεται στη χρηματοδότηση της λειτουργίας τους –συμπληρωματικά, βέβαια, στα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού και των ασφαλιστικών φορέων– αλλά και να καταστεί δυνατός ο ανταγωνισμός/σύγκρισή τους με άλλα «πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου» (βλ. ιδιωτικές κλινικές)∙
β) η ισότιμη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην παροχή υγείας∙
γ) η αύξηση του μεριδίου τής (ακόμη πιο ατομικοποιημένης/ανταποδοτικής) ιδιωτικής ασφάλισης στη χρηματοδότηση των παρόχων υπηρεσιών υγείας (δημόσιων και ιδιωτικών).
Για να καταστούν όλα αυτά δυνατά θα πρέπει να επιβληθούν κοινοί κανόνες ιατρικής πρακτικής και δημοσιονομικής λειτουργίας που θα εξασφαλίζουν τη σύγκριση, αξιολόγηση και άρα τον άμεσο ανταγωνισμό μεταξύ των παρόχων υπηρεσιών υγείας –αυξάνοντας έτσι την εκμεταλλευσιμότητα της εργασίας των εργαζομένων σε αυτούς.
Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της κοινής χρήσης των DRG ή αλλιώς των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλείων. Μέσω αυτών, αλλά και άλλων «ποιοτικών» δεικτών που θα επιλεγούν θα αξιολογηθεί η συνολική αποτελεσματικότητα της λειτουργίας των μονάδων περίθαλψης και, μέσω αυτής, θα καθοριστεί η πρόσβασή τους στον χρηματοδοτικό κορβανά (είτε κρατικό, είτε ιδιωτικό βλ. παρακάτω).
Μεταξύ αυτών των υποτιθέμενα ποιοτικών δεικτών είναι και το ποσοστό ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, στο οποίο τα δημόσια νοσοκομεία υστερούν λόγω της δραματικής δυσανολογίας μεταξύ του όγκου των περιστατικών που διεκπεραιώνουν και της χρόνιας υποστελέχωσής τους, κάτι που το κράτος σκοπίμως παραλείπει στην πολύ πρόσφατη έκθεση Ζαούτη του ΕΟΔΥ -έκθεση που βασίστηκε σε έρευνα χρηματοδοτούμενη από το ίδρυμα Νιάρχος- και ενοχοποιεί τους ίδιους τους υγειονομικούς στηριζόμενο σε δεδομένα που περισυνελέγησαν μετά από «επιτήρηση» 10 νοσοκομείων της χώρας στο διάστημα Δεκεμβρίου 2021 – Μαΐου 2022 και σύμφωνα με τα οποία οι ενδοσοκομειακές λοιμώξεις ανθούν στο ελληνικό νοσοκομείο επειδή γιατροί και νοσηλευτές δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες υγιεινής και δεν πλένουν χεράκια.
Κεντρικός θα είναι ο ρόλος του ΕΟΠΥΥ, ως του μεγαλύτερου ασφαλιστικού φορέα, άρα ως του μεγαλύτερου αγοραστή υπηρεσιών υγείας, καθώς θα θέσει τους παρόχους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε άμεσο ανταγωνισμό, ενοποιώντας την αγορά των υπηρεσιών υγείας.
Ταυτόχρονα, ο ίδιος θα βρεθεί σε δυσμενή θέση σε σχέση με τις εταιρείες ιδιωτικής ασφάλισης που ταυτόχρονα ελέγχουν ιδιωτικές κλινικές. Με τον τρόπο αυτό θα επιταχυνθεί η διείσδυση τής (ακόμη πιο) ατομικοποιημένης/ανταποδοτικής ιδιωτικής ασφάλισης, που στη χώρα μας παραμένει ιδιαίτερα χαμηλή (κυρίως αφορά τη μεσαία τάξη και τα αφεντικά). Αυτό προϋποθέτει τη δυνατότητα σύμβασης ιδιωτικών ασφαλιστικών με δημόσια νοσοκομεία (για τους πιο αδύναμους οικονομικά ιδιωτικά ασφαλισμένους), κάτι που με τη σειρά του προϋποθέτει τη δυνατότητα αξιολόγησης των δημόσιων νοσοκομείων.
Για την ιστορία, τα ιατρεία ΠΦΥ του ΙΚΑ (πριν αυτό μετονομαστεί ΕΟΠΥΥ) ξηλώθηκαν με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί ένας ασφαλιστικός φορέας να παρέχει ταυτόχρονα υπηρεσίες υγείας, γιατί έτσι αποκτά ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους (απλούς) παρόχους.
Αυτό βέβαια δεν συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό στην πράξη γιατί τα ιατρεία του ΙΚΑ, για λόγους που εύκολα μπορεί καμία να μαντέψει, παρείχαν ιδιαίτερα υποβαθμισμένες υπηρεσίες ΠΦΥ. Παρόλα αυτά δρούσαν ανασχετικά όσον αφορά την πελατεία των ιδιωτικών ιατρείων και κέντρων κι έτσι, σταδιακά αλλά μεθοδικά, αποψιλώθηκαν, καθιστώντας το δημόσιο σύστημα υγείας ακόμη πιο νοσοκομειοκεντρικό -και την αποθεραπεία μας ακόμη πιο ασφυκτικά στριμωγμένη στο σύγχρονο βιομηχανικό-βιοϊατρικό μοντέλο.
Σήμερα που η συγκυρία επιτρέπει τη γιγάντωση του ιδιωτικού κεφαλαίου, τόσο στην παραγωγή υπηρεσιών υγείας όσο και στην αγορά αυτών, αυτό το "επιχείρημα" περί "άνισου ανταγωνισμού" πάει, φυσικά, περίπατο.
Κλείνοντας ας εξετάσουμε όλα τα παραπάνω, από την οπτική των αντιπάλων μας. Ας δούμε, πχ., τι έλεγε το 2020, τις ίδιες ημέρες –σύμπτωση προφανώς!– που δημοσιοποιούνταν η μελέτη της διαΝΕΟσις, ο Χ. Σαρδέλης, τότε γενικός γραμματέας της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος και ταυτόχρονα πρόεδρος της Εθνικής Ασφαλιστικής, για την οποία κάναμε λόγο παραπάνω:
Είναι και ο λόγος που από την πλευρά της ιδιωτικής ασφάλισης ζητάμε την καθιέρωση ιατρικών πρωτοκόλλων και DRGs. Θέλουμε να ενισχυθεί η διαφάνεια. Δυστυχώς όμως, το δημόσιο δεν έχει μέχρι στιγμής ανταποκριθεί επαρκώς στις βασικές αυτές ρυθμιστικές του υποχρεώσεις. Οι ασφαλιστικές προσπαθούν να το ελέγξουν μέσω εξειδικευμένων εταιριών που ελέγχουν το κόστος ανά περίπτωση μέσα στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια ή με συμβάσεις capitation.
Αυτό όμως οδηγεί σε ένα άλλο πρόβλημα. Όλο το σύστημα, ιδιωτικό και δημόσιο, είναι προσανατολισμένο στον έλεγχο του κόστους και όχι στην επιβράβευση ανάλογα με το αποτέλεσμα των υπηρεσιών και την ικανοποίηση των πολιτών, που είναι ο βασικός μηχανισμός για την εύρυθμη λειτουργία μιας οποιασδήποτε αγοράς.
Ας περάσουμε τώρα στις δυνατότητες ελέγχου και συγκρισιμότητας του κόστους στις μονάδες παραγωγής υπηρεσιών Υγείας. Χωρίς την πλήρη λογιστική και διοικητική μηχανοργάνωση των μονάδων του ΕΣΥ πάνω σ’ ένα ενιαίο κλαδικό πρότυπο λογιστικής που θα προσομοιάζει με αυτά που χρησιμοποιούνται στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια, δεν μπορεί να υπάρξει συγκρισιμότητα, αλλά ούτε καν μέτρηση της αποδοτικότητας των πόρων που αναλώνονται. Οι προτάσεις Νεκτάριου για την μετατροπή των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που θα λειτουργούν με τις διοικητικές προδιαγραφές των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων, είναι κατά την γνώμη μου ένα αναγκαίο βήμα για την ενοποίηση της αγοράς από την πλευρά της παραγωγής και προσφοράς των υπηρεσιών υγείας. Σε δεύτερη φάση, θα πρέπει να υιοθετηθούν δείκτες αποδοτικότητας, πάνω στις οποίες θα στηρίζεται και η χρηματοδότηση. Μόνο έτσι θα μπορεί ο ΕΟΠΥΥ να αγοράζει χωρίς προσκόμματα υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα και οι ασφαλιστικές από τα δημόσια νοσοκομεία, όπως συμβαίνει σε πιο προηγμένες χώρες.
Μάντης ήταν ο άτιμος!
Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις στο ΕΣΥ
Κάτω η αξιολόγηση που θα τις «δικαιολογήσει»!
Αν δεν λογαριαστούμε τώρα, δε θα λογαριαστούμε ποτέ!
