Από την άνοιξη του 2020 η παγκόσμια κοινωνία, και με ιδιαίτερη οξύτητα η Ελλάδα, ζει ένα αδιανόητο καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης» απεριόριστου χρόνου, στη διάρκεια του οποίου βιώσαμε την καταπάτηση ελευθεριών και δικαιωμάτων που θεωρούσαμε εδώ και τουλάχιστον δύο αιώνες αυτονόητα στο πλαίσιο της νεωτερικής αστικής δημοκρατίας.Υποστήκαμε ιατρικούς καταναγκασμούς που μόνο το ναζιστικό καθεστώς είχε τολμήσει να επιβάλει σε πληθυσμό, με κορυφαίο τον εξαναγκασμό σε πειραματικούς εμβολιασμούς με προϊόντα γενετικής τεχνολογίας – με οδυνηρές συνέπειες για τους «αρνητές», από τον de facto αποκλεισμό τους όχι μόνο από δημόσιους χώρους αλλά και από την ίδια τη δυνατότητα εργασίας, μέχρι πρόστιμα σε ορισμένες κατηγορίες πολιτών και την παράνομη εργασιακή αναστολή (υπό απειλήν απόλυσης) τουλάχιστον 7.500 χιλιάδες υγειονομικών υπαλλήλων και γιατρών εν μέσω μεθοδευμένης κατάρρευσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Ταυτόχρονα εξαπολύθηκε μια πρωτοφανής επιχείρηση προπαγάνδας, μια βιομηχανία συσκότισης και αντιστροφής της πραγματικότητας που οδήγησε σε αληθινή παράκρουση ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου, με επίσης πρωτοφανή σύμπραξη όλων των πολιτικών δυνάμεων, περιλαμβανομένων των λεγόμενων «προοδευτικών» ή «αριστερών» που πρωτοστάτησαν με ιερό ζήλο στη συκοφάντηση και τον εξοστρακισμό κάθε διαφωνούσας φωνής.
Οι 11 συγγραφείς αυτού του τόμου αποτελούν λίγες από αυτές τις διαφωνούσες φωνές που πάσχισαν, κόντρα στην απομόνωση και τον διασυρμό, να σχίσουν το πέπλο της παραπλάνησης και της διαστροφής των σημασιών που περισφίγγει θανάσιμα τις κοινωνίες μας και να δώσουν την αληθινή ριζοσπαστική προοπτική, αντι-ολοκληρωτική και αντι-καπιταλιστική, των αγώνων ενάντια στην υγεινομική πειθάρχηση και το εκκολαπτόμενο καθεστώς κυβερνοψηφιακού ελέγχου.
Βλέποντας αυτή τους την εμπλοκή ως στράτευση σε έναν νέο γύρο σκληρών κοινωνικών αγώνων που βρίσκεται μόλις στην αρχή του, συνέλεξαν αυτά τα κομμάτια πολεμικής αρθρογραφίας που δημοσίευσαν ανάμεσα στον Οκτώβριο 2021 και τον Μάρτιο 2022 (με ορόσημο την ενός και πλέον μηνός απεργία πείνας πέντε υγειονομικών σε αναστολή) σαν μαρτυρίες αντίστασης ενός κομματιού τής κοινωνίας που δεν έχει απεμπολήσει τη δυνατότητα κριτικής σκέψης – και υπόσχεται ότι η ολοκληρωτική μετάλλαξη του παγκόσμιου καπιταλισμού δεν θα περάσει αναίμακτα, χωρίς αντιστάσεις.
