Στην αρχή της εκστρατείας εμβολιασμού ακούγαμε για τείχος ανοσίας (το ποσοστό βέβαια αύξανε συνέχεια αλλά οκ), για εμβολιασμένους dead-end για τον ιό, ότι τα εμβόλια προστατεύουν από τα πάντα (νόσηση, μετάδοση κλπ), για ατομική -κοινωνική ευθύνη ("εμβολιάσου ρε" για να σώσεις την γιαγιά και τον παππού σου), ότι δεν υπάρχουν παρενέργειες και όλα είναι ελεγμένα και ασφαλή κ.ο.κ. Σε αυτό το κλίμα τεχνητού παροξυσμού πέρασε και η υποχρεωτικότητα του εμβολίου αρχικά για συγκεκριμένους κλάδους εργαζομένων (γηροκομεία και υγειονομικοί) και έπειτα (μέσω προστίμου) για ηλικιακές ομάδες (άνω των 60).
Κάποιοι χιλιάδες υγειονομικοί, αυτοί που ένα χρόνο πριν αποθεώνονταν ως ήρωες, επέλεξαν να μην εμβολιαστούν και το Κράτος τους έβγαλε σε αναστολή εργασίας. Ταυτόχρονα μέσω των ΜΜΕ αλλά και της σύμπραξης με την "αριστερή αντιπολίτευση" προώθησε τον κοινωνικό κανιβαλισμό εναντίον τους, τους στοχοποίησε, τους συκοφάντησε, τους απαγόρευσε κάθε άλλη εργασία καταδικάζοντας τους στην μαύρη εργασία και την πείνα. Η φυσική ανοσία και η αυτοδιάθεση του σώματος έφθασαν να ακούγονται σαν βρισιές.
Η τιμωρία αυτή, που δεν ήταν καθόλου τυχαία για πολλούς λόγους, συνοδεύτηκε από νέες ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας στα νοσοκομεία, την (ακόμα μεγαλύτερη) είσοδο του ιδιωτικού τομέα στο σύστημα υγείας μέσω εργολάβων και την έναρξη της συζήτησης για άρση μονιμότητας σε όλους τους εργαζομένους στο ΕΣΥ, προχωρώντας με γοργά βήματα στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του.
Ο αγώνας των υγειονομικών ήταν λοιπόν δίκαιος από την αρχή. Έγινε ακόμα πιο δίκαιος όταν άρχισε να φαίνεται ότι όλος αυτός ο παροξυσμός για τα νέα εμβόλια στηριζόταν σε ψέματα ή λάθος εκτιμήσεις: τελικά τα εμβόλια αυτά δεν αποτρέπουν τη νόσηση, δε σταματούν τη μετάδοση, δεν πιάνουν τις νέες μεταλλάξεις, η προστασία που προσφέρουν διαρκεί λίγους μόνο μήνες και φυσικά πολλές χώρες άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν παρενέργειες (νομικά πλαίσια για αποζημιώσεις). Την ίδια στιγμή το χειμώνα που πέρασε παρότι έχει επικρατήσει μια πολύ πιο ήπια μετάλλαξη του ιού, παρατηρήθηκε ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων ειδικά σε χώρες με μεγάλη εμβολιαστική κάλυψη, αλλά και σημαντική αύξηση της γενικής θνησιμότητας.
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν συνέβαλε στην διόρθωση της αδικίας ενάντια στους υγειονομικούς σε αναστολή. Το πραγματικό τους λάθος ήταν ότι δεν υπάκουσαν τυφλά στις εντολές και γι' αυτό το κράτος εξαντλεί όλη του την αυστηρότητα εναντίον τους. Και η υπόλοιπη κοινωνία, τα ανταγωνιστικά κινήματα; Στη μεγάλη τους πλειοψηφία υπό το βάρος της δικής τους συμμετοχής στον αρχικό παροξυσμό/κανιβαλισμό τώρα κάνουν ότι δεν βλέπουν ή το πολύ να ψελλίσουν μια δυο κουβέντες για το φαίνεσθαι. Και η αναστολή παρατείνεται κι άλλους μήνες (με πάντα την απειλή της μόνιμης απόλυσης) και κάποιοι από τους υγειονομικούς που συνεχίζουν τον αγώνα τους με διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο υγείας, ξεκίνησαν απεργία πείνας.
Η τιμωρία αυτή, που δεν ήταν καθόλου τυχαία για πολλούς λόγους, συνοδεύτηκε από νέες ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας στα νοσοκομεία, την (ακόμα μεγαλύτερη) είσοδο του ιδιωτικού τομέα στο σύστημα υγείας μέσω εργολάβων και την έναρξη της συζήτησης για άρση μονιμότητας σε όλους τους εργαζομένους στο ΕΣΥ, προχωρώντας με γοργά βήματα στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του.
Ο αγώνας των υγειονομικών ήταν λοιπόν δίκαιος από την αρχή. Έγινε ακόμα πιο δίκαιος όταν άρχισε να φαίνεται ότι όλος αυτός ο παροξυσμός για τα νέα εμβόλια στηριζόταν σε ψέματα ή λάθος εκτιμήσεις: τελικά τα εμβόλια αυτά δεν αποτρέπουν τη νόσηση, δε σταματούν τη μετάδοση, δεν πιάνουν τις νέες μεταλλάξεις, η προστασία που προσφέρουν διαρκεί λίγους μόνο μήνες και φυσικά πολλές χώρες άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν παρενέργειες (νομικά πλαίσια για αποζημιώσεις). Την ίδια στιγμή το χειμώνα που πέρασε παρότι έχει επικρατήσει μια πολύ πιο ήπια μετάλλαξη του ιού, παρατηρήθηκε ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων ειδικά σε χώρες με μεγάλη εμβολιαστική κάλυψη, αλλά και σημαντική αύξηση της γενικής θνησιμότητας.
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν συνέβαλε στην διόρθωση της αδικίας ενάντια στους υγειονομικούς σε αναστολή. Το πραγματικό τους λάθος ήταν ότι δεν υπάκουσαν τυφλά στις εντολές και γι' αυτό το κράτος εξαντλεί όλη του την αυστηρότητα εναντίον τους. Και η υπόλοιπη κοινωνία, τα ανταγωνιστικά κινήματα; Στη μεγάλη τους πλειοψηφία υπό το βάρος της δικής τους συμμετοχής στον αρχικό παροξυσμό/κανιβαλισμό τώρα κάνουν ότι δεν βλέπουν ή το πολύ να ψελλίσουν μια δυο κουβέντες για το φαίνεσθαι. Και η αναστολή παρατείνεται κι άλλους μήνες (με πάντα την απειλή της μόνιμης απόλυσης) και κάποιοι από τους υγειονομικούς που συνεχίζουν τον αγώνα τους με διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις έξω από το υπουργείο υγείας, ξεκίνησαν απεργία πείνας.
Δευτερεύουσες πηγές έμπνευσης: ο πόλεμος στην ουκρανία και η εθνική ομοψυχία, το νάτο ως υπέρμαχος της ειρήνης, οι επιλεκτικές συναυλίες ειρήνης (βλέπε παλαιστίνη, υεμένη, συρία, αφγανιστάν, μάλι κλπ)... Όσο για τους στίχους του ακορντεόν, το προσέθεσα γιατί ήταν ένα από τα τραγούδια που τραγουδούν οι υγειονομικοί στις συγκεντρώσεις τους έξω από το υπουργείο υγείας.
