ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΟΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ:
Μια μαζική αξιοπρεπής πορεία εκπαιδευτικών στο κέντρο της Αθήνας σήμερα ενάντια στην αξιολόγηση. Για πολλοστή φορά παρούσα η Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα. Μαζί με τους εκπαιδευτικούς διαδήλωναν και οι εργάτριες/ες της τέχνης. Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράζαμε:
Αν σου άρεσαν οι κρατικές υποχρεωτικότητες, οι υγειονομικοί διαχωρισμοί και η τηλεκπαίδευση, η αξιολόγηση θα σε συναρπάσει!
«Το δημόσιο σχολείο «πάσχει» από υποβάθμιση του επιλεκτικού-ανταγωνιστικού του χαρακτήρα… Η αξιολόγηση-λογοδότηση εκπαιδευτικών και μαθητών έρχεται να συμμορφώσει το δημόσιο, μισοεξισωτικό σχολείο με την καπιταλιστική λογική της αποδοτικότητας, του ανταγωνισμού, της σύνδεσης μισθού-παραγωγικότητας, του εξορθολογισμού, του ελέγχου της αποτελεσματικότητας των αναλυτικών προγραμμάτων».
Τα Παιδιά της Γαλαρίας, τ. 7, Όταν ακούς για αξιολόγηση, πιάσε το ρεβόλβερ σου…, Χειμώνας 1997
Οι επίµονες προσπάθειες του καπιταλιστικού κράτους τα τελευταία… 30 και βάλε χρόνια για την επιβολή της αξιολόγησης σε διάφορους τοµείς, και συχνότερα σε αυτόν της εκπαίδευσης, αποδεικνύουν πόσο αναγκαία θεωρούν τα αφεντικά µας την επιβολή της, τόσο για τον «εξορθολογισµό» και την παραγωγικότητα αυτών των τοµέων όσο και για τη διαµόρφωση αυτής της προλεταριακής υποκειµενικότητας που αποτελεί προϋπόθεση της επιτυχίας της.
Πράγµατι, εδώ και χρόνια αγωνιζόµαστε ενάντια σ’ αυτήν τη διαδικασία ποσοτικοποίησης, καταµέτρησης, ιεραρχικής κατανοµής και κατηγοριοποίησης των σχολικών µονάδων, στον τεµαχισµό και καταγραφή της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Χρόνια τώρα την αναγνωρίζουµε ως µοχλό διαρκούς ανταγωνισµού ανάµεσα σε εκπαιδευτικούς και σε σχολεία, διαίρεσης των εκπαιδευτικών, κατηγοριοποίησης σχολείων που θα οδηγήσει σε µειώσεις µισθών, διαθεσιµότητες και απολύσεις. Την πολεµούµε ως όπλο (αυτο)ενοχοποίησης των εκπαιδευτικών, µετακύλισης των ευθυνών στο άτοµό τους και εργαλείο πειθάρχησης.
Η πιο πρόσφατη και κυριολεκτικά προ των πυλών εκδοχή της φέρει τον οργουελικό και ευφηµιστικό τίτλο “Αναβάθµιση του σχολείου, ενδυνάµωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις”, µε τη µορφή του πολυνοµοσχεδίου 4823 του2021 και προβλέπει ένα εφιαλτικό και ασφυκτικό πλέγµα ατοµικής αξιολόγησης µε µια κλίµακα από το Εξαιρετικό ως το Μη ικανοποιητικό σε µια σειρά πεδίων που αφορούν στο «διδακτικό και παιδαγωγικό έργο του εκπαιδευτικού (που εξειδικεύεται σε γενική και ειδική διδακτική του γνωστικού αντικειµένου και παιδαγωγικό κλίµα και διαχείριση της τάξης) και στην υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια του εκπαιδευτικού»,δηµιουργία ηλεκτρονικού φακέλου µε καταχώρηση του βιογραφικού του και ό,τι «προσόντων» ή «έργων» έχει να επιδείξει καθώς και Έκθεση αυτοαξιολόγησης µε «τεκµήρια που αφορούν στο παιδαγωγικό, διδακτικό ή υποστηρικτικό έργο του»
Η διαδικασία της διαίρεσης και του κατακερµατισµού των εκπαιδευτικών ξεκινάει ήδη από την αφετηρία της φιλόδοξης εφαρµογής της µε την αξιολόγηση κατά προτεραιότητα των νεοδιόριστων (που έχουν διανύσει ήδη δύο χρόνια υπηρεσίας από τον διορισµό τους), οι οποίοι µόνο αφού πάρουν «εξαιρετικό», «πολύ καλό» ή «ικανοποιητικό» βαθµό θα µονιµοποιηθούν, διαφορετικά θα παραπεµφθούν στην επόµενη διετία! Μάλιστα, για πρώτη φορά τοποθετούν τµηµατικά τους Συµβούλους-Αξιολογητές, όπου έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες επιλογής τους, για να ξεκινήσουν άµεσα την «αξιολόγηση» των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών σε συγκεκριµένες περιοχές της επαρχίας. Οι απειλές και οι εκφοβισµοί για τις απείθαρχες/ους εκπαιδευτικούς περιλαµβάνουν πειθαρχικές ποινές (του άρθρου 109 του Κώδικα Κατάστασης Δηµοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων), στέρηση µισθού και αναστολή οποιασδήποτε διαδικασίας εξέλιξης, συµπεριλαµβανοµένης και της αυτόµατης µισθολογικής.
Στο µενού, µάλιστα, της επερχόµενης αναδιάρθρωσης βρίσκεται επίσης ένα νέο σύστηµα προσλήψεων (που θα συµπεριλαµβάνει τον διαγωνισµό του ΑΣΕΠ) και η καθολική εφαρµογή των εξετάσεων PISA. Φυσικά, όλα αυτά σε συνέχεια του προσοντολόγιου που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ καθιερώνοντας έτσι ένα αέναο κυνήγι «προσόντων», µορίων, σεµιναρίων κλπ ψηφίδων της πάλαι ποτέ «δια βίου κατάρτισης», µιας «αυτο-επένδυσης του ανθρώπινου κεφαλαίου… που µετατρέπει τον εκπαιδευόµενο/µισθωτό σε επενδυτή του ίδιου του του εαυτού», όπως γράφαµε αντιµέτωπες µε τις πρώτες παρεµφερείς µεταρρυθµίσεις πριν από περισσότερο από2,5 δεκαετίες …
Η ανανέωση, ωστόσο, αυτής της βαθύτερης λειτουργίας της διαδικασίας της αξιολόγησης σε µια καπιταλιστική κοινωνία, η προώθηση της πειθάρχησης µέσω των διαχωρισµών (που ενίοτε φτάνει µέχρι και τον καννιβαλισµό) και της κατηγοριοποίησης όχι µόνο των εκπαιδευτικών αλλά γενικά των προλετάριων βρήκε µια πολύ πρόσφατη, νωπή ακόµα, εφαρµογή µέσα στην κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» που επέβαλε το κράτος µε τη διαχείριση της πανδηµίας. Από τα lockdown,την απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων, τα πρόστιµα και τη σκληρή αστυνοµική καταστολή, τις υπερεξουσίες των εγκεκριµένων από το κράτος «ειδικών», το στρατηγικό αφήγηµα της «ατοµικής ευθύνης» που εκβίασε τησυναίνεση στη µείωση των δαπανών για την υγεία, στη µείωση των µισθών και στην αύξηση των απολύσεων, τη βίαιη εισαγωγή της τηλεκπαίδευσης και της τηλεργασίας, φτάσαµε στην επιβολή της «πανάκειας» του υποχρεωτικού εµβολιασµού και όλων των διαχωρισµών και διακρίσεων που προκάλεσε. Με σοβαρότερη αυτή εντός των υγειονοµικών, όπου ένας σεβαστός αριθµός 7,5 χιλιάδων υγειονοµικά «απείθαρχων» προλετάριων στη βιοµηχανία της υγείας τέθηκε σε αναστολή, ο εµβολιασµός έγινε µοχλός για την επιβολή ενός καθεστώτος πειθάρχησης, διακρίσεων και κατηγοριοποιήσεων µεταξύ ανεµβολίαστων και εµβολιασµένων. Νέες µορφές διακρίσεων εγκαινιάστηκαν µε τους «χαραµοφάηδες» ανεµβολίαστους να αποκλείονται από τη χρήση δηµόσιων δοµών υγείας για τη διενέργεια διαγνωστικών ελέγχων, να µην δικαιούνται πρόσβαση σε δωρεάν τεστ αλλά να υποχρεώνονται να τα πληρώνουν και νέοι αποκλεισµοί από τη σφαίρα της κυκλοφορίας του εµπορεύµατος για τους «επικίνδυνους» και «ανεύθυνους» ανεµβολίαστους την ώρα που οι συνήθεις λειτουργίες της µετατράπηκαν σε «προνόµια» για τους «υπεύθυνους» εµβολιασµένους. Ταυτόχρονα, το ιδεολογικό οπλοστάσιο των καπιταλιστικών διαχωρισµών εµπλουτίστηκε µε νέες εννοιολογικές κατηγορίες και έτσι δίπλα στις παραδοσιακές τύπου «µάγισσες», «εκφυλισµένοι» και άλλους αποδιοποµπαίους τράγους προστέθηκαν πιο φρέσκιες όπως «αρνητές», «ψεκασµένοι ανορθολογιστές»,«συνοδοιπόροι της ακροδεξιάς» - στη συστηµατική και ενεργητική προπαγάνδιση των οποίων ένα µεγάλο κοµµάτι της αριστεράς και της «υπεύθυνης» αναρχίας πραγµατικά θεώρησε (ταξικό) καθήκον του να πρωτοστατήσει!
Στη βιοµηχανία της υγειονοµικής περίθαλψης τα καταστροφικά αποτελέσµατα της κρατικής (βιο)πολιτικής διαχείρισης της πανδηµίας, ως συνδυασµός της αναβαθµισµένης συνέχισης των µνηµονίων, της επίθεσης στον εργατικό άµεσο και έµµεσο (κοινωνικό) µισθό και της πειθάρχησης του συλλογικού προλεταριακού σώµατος, ήταν πολύ πιο απτά. Με τους διαδοχικούς νόµους για την Πρωτοβάθµια και Δευτεροβάθµια περίθαλψη επιταχύνεται η µετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε «αγοραστή υπηρεσιών υγείας» και της κοινωνικής ασφάλισης των νέων ασφαλισµένων σε ολοένα και πιο κεφαλαιοποιητική-εξατοµικευµένη µορφή και ελαχιστοποιείται η έκτακτη κρατική χρηµατοδότηση στα νοσοκοµεία. Οι τοµείς της πρωτοβάθµιας και δευτεροβάθµιας υγείας αναδιαρθρώνονται ώστε τα δηµόσια νοσοκοµεία να λειτουργούν µε -όσο το δυνατόν- ισοσκελισµένους προϋπολογισµούς και τεχνοοικονοµικά κριτήρια. Με µια σειρά ρυθµίσεων στον πρόσφατο νόµο 4999,προβλέπεται να καλυφθούν τα τεράστια κενά, που µεθοδικά έχει δηµιουργήσει το κράτος, µέσω ελαστικών σχέσεων εργασίας, σύµπραξης µε τον ιδιωτικό τοµέα και υποχρεωτικής κινητικότητας βάσει των (καπιταλιστικών) προτεραιοτήτων αύξησης της παραγωγικότητας στο νοσοκοµείο-εργοστάσιο και «εξορθολογισµού» πόρων εις βάρος της παρεχόµενης φροντίδας. Οι προωθούµενες αλλαγές στο ΕΣΥ στοχεύουν στην ποιοτική υποβάθµιση και ποσοτική συρρίκνωσή του, τόσο στην πρωτοβάθµια όσο και τη νοσοκοµειακή φροντίδα υγείας, και άρα σε ένα ακόµα χτύπηµα στον έµµεσο κοινωνικό µισθό της εργατικής τάξης, τον έλεγχο των δαπανών ανά ασθενή, την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και την περαιτέρω άρση της µονιµότητας, την εντατικοποίηση της εργασίας και την επέκταση της αξιολόγησης, τη µείωση του µισθού, την υποχρεωτική κινητικότητα για την just-in-time κάλυψη των αναγκών και τις συµπράξεις µε των ιδιωτικό τοµέα. Ας µην ξεχνάµε, άλλωστε, ότι ήταν µια πρώιµη µορφή αξιολόγησης αυτή που επιβλήθηκε εν µέσω εφαρµογής κρατικών υποχρεωτικοτήτων σε 1000 ανεµβολίαστους υγειονοµικούς µε συµβάσεις ορισµένου χρόνου που δεν ξαναγύρισαν ποτέ στους χώρους εργασίας τους, θύµατα της εθνικής εµβολιαστικής εκστρατείας…
Θύµατα εξάλλου της ίδιας αξιολογικής εθνικής εκστρατείας ήταν και χιλιάδες εργαζόµενοι/ες του ιδιωτικού τοµέα που είτε απολύθηκαν είτε υποτιµήθηκαν είτε παραγκωνίστηκαν εξαιτίας της εµβολιαστικής τους απειθαρχίας.
Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση στην εκπαίδευση, στη βιομηχανία της υγείας και παντού είναι ο αγώνας ενάντια σε νέες και παλιές κατηγοριοποιήσεις και διαχωρισμούς, ενάντια στη διαρκώς ανανεούμενη δεξαμενή εξιλαστηρίων θυμάτων της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, ενάντια στην ίδια τη λογική των καπιταλιστικών διαιρέσεων και του ανταγωνισμού.
Στο προλεταριακό προσοντολόγιο, ας βάλουμε μόνο την ταξική αλληλεγγύη, την απειθαρχία και τη μαχητικότητα!
ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ!
Συνέλευση Ενάντια στη βιοεξουσία και την κλεισούρα,
Φεβρουάριος 2023
Τα Παιδιά της Γαλαρίας, τ. 7, Όταν ακούς για αξιολόγηση, πιάσε το ρεβόλβερ σου…, Χειμώνας 1997
Οι επίµονες προσπάθειες του καπιταλιστικού κράτους τα τελευταία… 30 και βάλε χρόνια για την επιβολή της αξιολόγησης σε διάφορους τοµείς, και συχνότερα σε αυτόν της εκπαίδευσης, αποδεικνύουν πόσο αναγκαία θεωρούν τα αφεντικά µας την επιβολή της, τόσο για τον «εξορθολογισµό» και την παραγωγικότητα αυτών των τοµέων όσο και για τη διαµόρφωση αυτής της προλεταριακής υποκειµενικότητας που αποτελεί προϋπόθεση της επιτυχίας της.
Πράγµατι, εδώ και χρόνια αγωνιζόµαστε ενάντια σ’ αυτήν τη διαδικασία ποσοτικοποίησης, καταµέτρησης, ιεραρχικής κατανοµής και κατηγοριοποίησης των σχολικών µονάδων, στον τεµαχισµό και καταγραφή της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Χρόνια τώρα την αναγνωρίζουµε ως µοχλό διαρκούς ανταγωνισµού ανάµεσα σε εκπαιδευτικούς και σε σχολεία, διαίρεσης των εκπαιδευτικών, κατηγοριοποίησης σχολείων που θα οδηγήσει σε µειώσεις µισθών, διαθεσιµότητες και απολύσεις. Την πολεµούµε ως όπλο (αυτο)ενοχοποίησης των εκπαιδευτικών, µετακύλισης των ευθυνών στο άτοµό τους και εργαλείο πειθάρχησης.
Η πιο πρόσφατη και κυριολεκτικά προ των πυλών εκδοχή της φέρει τον οργουελικό και ευφηµιστικό τίτλο “Αναβάθµιση του σχολείου, ενδυνάµωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις”, µε τη µορφή του πολυνοµοσχεδίου 4823 του2021 και προβλέπει ένα εφιαλτικό και ασφυκτικό πλέγµα ατοµικής αξιολόγησης µε µια κλίµακα από το Εξαιρετικό ως το Μη ικανοποιητικό σε µια σειρά πεδίων που αφορούν στο «διδακτικό και παιδαγωγικό έργο του εκπαιδευτικού (που εξειδικεύεται σε γενική και ειδική διδακτική του γνωστικού αντικειµένου και παιδαγωγικό κλίµα και διαχείριση της τάξης) και στην υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια του εκπαιδευτικού»,δηµιουργία ηλεκτρονικού φακέλου µε καταχώρηση του βιογραφικού του και ό,τι «προσόντων» ή «έργων» έχει να επιδείξει καθώς και Έκθεση αυτοαξιολόγησης µε «τεκµήρια που αφορούν στο παιδαγωγικό, διδακτικό ή υποστηρικτικό έργο του»
Η διαδικασία της διαίρεσης και του κατακερµατισµού των εκπαιδευτικών ξεκινάει ήδη από την αφετηρία της φιλόδοξης εφαρµογής της µε την αξιολόγηση κατά προτεραιότητα των νεοδιόριστων (που έχουν διανύσει ήδη δύο χρόνια υπηρεσίας από τον διορισµό τους), οι οποίοι µόνο αφού πάρουν «εξαιρετικό», «πολύ καλό» ή «ικανοποιητικό» βαθµό θα µονιµοποιηθούν, διαφορετικά θα παραπεµφθούν στην επόµενη διετία! Μάλιστα, για πρώτη φορά τοποθετούν τµηµατικά τους Συµβούλους-Αξιολογητές, όπου έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες επιλογής τους, για να ξεκινήσουν άµεσα την «αξιολόγηση» των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών σε συγκεκριµένες περιοχές της επαρχίας. Οι απειλές και οι εκφοβισµοί για τις απείθαρχες/ους εκπαιδευτικούς περιλαµβάνουν πειθαρχικές ποινές (του άρθρου 109 του Κώδικα Κατάστασης Δηµοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων), στέρηση µισθού και αναστολή οποιασδήποτε διαδικασίας εξέλιξης, συµπεριλαµβανοµένης και της αυτόµατης µισθολογικής.
Στο µενού, µάλιστα, της επερχόµενης αναδιάρθρωσης βρίσκεται επίσης ένα νέο σύστηµα προσλήψεων (που θα συµπεριλαµβάνει τον διαγωνισµό του ΑΣΕΠ) και η καθολική εφαρµογή των εξετάσεων PISA. Φυσικά, όλα αυτά σε συνέχεια του προσοντολόγιου που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ καθιερώνοντας έτσι ένα αέναο κυνήγι «προσόντων», µορίων, σεµιναρίων κλπ ψηφίδων της πάλαι ποτέ «δια βίου κατάρτισης», µιας «αυτο-επένδυσης του ανθρώπινου κεφαλαίου… που µετατρέπει τον εκπαιδευόµενο/µισθωτό σε επενδυτή του ίδιου του του εαυτού», όπως γράφαµε αντιµέτωπες µε τις πρώτες παρεµφερείς µεταρρυθµίσεις πριν από περισσότερο από2,5 δεκαετίες …
Η ανανέωση, ωστόσο, αυτής της βαθύτερης λειτουργίας της διαδικασίας της αξιολόγησης σε µια καπιταλιστική κοινωνία, η προώθηση της πειθάρχησης µέσω των διαχωρισµών (που ενίοτε φτάνει µέχρι και τον καννιβαλισµό) και της κατηγοριοποίησης όχι µόνο των εκπαιδευτικών αλλά γενικά των προλετάριων βρήκε µια πολύ πρόσφατη, νωπή ακόµα, εφαρµογή µέσα στην κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» που επέβαλε το κράτος µε τη διαχείριση της πανδηµίας. Από τα lockdown,την απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων, τα πρόστιµα και τη σκληρή αστυνοµική καταστολή, τις υπερεξουσίες των εγκεκριµένων από το κράτος «ειδικών», το στρατηγικό αφήγηµα της «ατοµικής ευθύνης» που εκβίασε τησυναίνεση στη µείωση των δαπανών για την υγεία, στη µείωση των µισθών και στην αύξηση των απολύσεων, τη βίαιη εισαγωγή της τηλεκπαίδευσης και της τηλεργασίας, φτάσαµε στην επιβολή της «πανάκειας» του υποχρεωτικού εµβολιασµού και όλων των διαχωρισµών και διακρίσεων που προκάλεσε. Με σοβαρότερη αυτή εντός των υγειονοµικών, όπου ένας σεβαστός αριθµός 7,5 χιλιάδων υγειονοµικά «απείθαρχων» προλετάριων στη βιοµηχανία της υγείας τέθηκε σε αναστολή, ο εµβολιασµός έγινε µοχλός για την επιβολή ενός καθεστώτος πειθάρχησης, διακρίσεων και κατηγοριοποιήσεων µεταξύ ανεµβολίαστων και εµβολιασµένων. Νέες µορφές διακρίσεων εγκαινιάστηκαν µε τους «χαραµοφάηδες» ανεµβολίαστους να αποκλείονται από τη χρήση δηµόσιων δοµών υγείας για τη διενέργεια διαγνωστικών ελέγχων, να µην δικαιούνται πρόσβαση σε δωρεάν τεστ αλλά να υποχρεώνονται να τα πληρώνουν και νέοι αποκλεισµοί από τη σφαίρα της κυκλοφορίας του εµπορεύµατος για τους «επικίνδυνους» και «ανεύθυνους» ανεµβολίαστους την ώρα που οι συνήθεις λειτουργίες της µετατράπηκαν σε «προνόµια» για τους «υπεύθυνους» εµβολιασµένους. Ταυτόχρονα, το ιδεολογικό οπλοστάσιο των καπιταλιστικών διαχωρισµών εµπλουτίστηκε µε νέες εννοιολογικές κατηγορίες και έτσι δίπλα στις παραδοσιακές τύπου «µάγισσες», «εκφυλισµένοι» και άλλους αποδιοποµπαίους τράγους προστέθηκαν πιο φρέσκιες όπως «αρνητές», «ψεκασµένοι ανορθολογιστές»,«συνοδοιπόροι της ακροδεξιάς» - στη συστηµατική και ενεργητική προπαγάνδιση των οποίων ένα µεγάλο κοµµάτι της αριστεράς και της «υπεύθυνης» αναρχίας πραγµατικά θεώρησε (ταξικό) καθήκον του να πρωτοστατήσει!
Στη βιοµηχανία της υγειονοµικής περίθαλψης τα καταστροφικά αποτελέσµατα της κρατικής (βιο)πολιτικής διαχείρισης της πανδηµίας, ως συνδυασµός της αναβαθµισµένης συνέχισης των µνηµονίων, της επίθεσης στον εργατικό άµεσο και έµµεσο (κοινωνικό) µισθό και της πειθάρχησης του συλλογικού προλεταριακού σώµατος, ήταν πολύ πιο απτά. Με τους διαδοχικούς νόµους για την Πρωτοβάθµια και Δευτεροβάθµια περίθαλψη επιταχύνεται η µετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε «αγοραστή υπηρεσιών υγείας» και της κοινωνικής ασφάλισης των νέων ασφαλισµένων σε ολοένα και πιο κεφαλαιοποιητική-εξατοµικευµένη µορφή και ελαχιστοποιείται η έκτακτη κρατική χρηµατοδότηση στα νοσοκοµεία. Οι τοµείς της πρωτοβάθµιας και δευτεροβάθµιας υγείας αναδιαρθρώνονται ώστε τα δηµόσια νοσοκοµεία να λειτουργούν µε -όσο το δυνατόν- ισοσκελισµένους προϋπολογισµούς και τεχνοοικονοµικά κριτήρια. Με µια σειρά ρυθµίσεων στον πρόσφατο νόµο 4999,προβλέπεται να καλυφθούν τα τεράστια κενά, που µεθοδικά έχει δηµιουργήσει το κράτος, µέσω ελαστικών σχέσεων εργασίας, σύµπραξης µε τον ιδιωτικό τοµέα και υποχρεωτικής κινητικότητας βάσει των (καπιταλιστικών) προτεραιοτήτων αύξησης της παραγωγικότητας στο νοσοκοµείο-εργοστάσιο και «εξορθολογισµού» πόρων εις βάρος της παρεχόµενης φροντίδας. Οι προωθούµενες αλλαγές στο ΕΣΥ στοχεύουν στην ποιοτική υποβάθµιση και ποσοτική συρρίκνωσή του, τόσο στην πρωτοβάθµια όσο και τη νοσοκοµειακή φροντίδα υγείας, και άρα σε ένα ακόµα χτύπηµα στον έµµεσο κοινωνικό µισθό της εργατικής τάξης, τον έλεγχο των δαπανών ανά ασθενή, την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και την περαιτέρω άρση της µονιµότητας, την εντατικοποίηση της εργασίας και την επέκταση της αξιολόγησης, τη µείωση του µισθού, την υποχρεωτική κινητικότητα για την just-in-time κάλυψη των αναγκών και τις συµπράξεις µε των ιδιωτικό τοµέα. Ας µην ξεχνάµε, άλλωστε, ότι ήταν µια πρώιµη µορφή αξιολόγησης αυτή που επιβλήθηκε εν µέσω εφαρµογής κρατικών υποχρεωτικοτήτων σε 1000 ανεµβολίαστους υγειονοµικούς µε συµβάσεις ορισµένου χρόνου που δεν ξαναγύρισαν ποτέ στους χώρους εργασίας τους, θύµατα της εθνικής εµβολιαστικής εκστρατείας…
Θύµατα εξάλλου της ίδιας αξιολογικής εθνικής εκστρατείας ήταν και χιλιάδες εργαζόµενοι/ες του ιδιωτικού τοµέα που είτε απολύθηκαν είτε υποτιµήθηκαν είτε παραγκωνίστηκαν εξαιτίας της εµβολιαστικής τους απειθαρχίας.
Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση στην εκπαίδευση, στη βιομηχανία της υγείας και παντού είναι ο αγώνας ενάντια σε νέες και παλιές κατηγοριοποιήσεις και διαχωρισμούς, ενάντια στη διαρκώς ανανεούμενη δεξαμενή εξιλαστηρίων θυμάτων της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, ενάντια στην ίδια τη λογική των καπιταλιστικών διαιρέσεων και του ανταγωνισμού.
Στο προλεταριακό προσοντολόγιο, ας βάλουμε μόνο την ταξική αλληλεγγύη, την απειθαρχία και τη μαχητικότητα!
ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ!
Συνέλευση Ενάντια στη βιοεξουσία και την κλεισούρα,
Φεβρουάριος 2023
η προκήρυξη σε pdf: https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/files/2023/02/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1_15-2-23.pdf
