Σκεπτικό
Μεσούσης της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού στον 21ο αιώνα, ο κορονοϊός έχει δημιουργήσει μια κατάσταση χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Μια τέτοιας λογής ασθένεια δεν είχε υπάρξει ποτέ ξανά αντικείμενο πολιτικών αντιπαραθέσεων σε τέτοιο βαθμό. Η υγειονομική κρίση που προκλήθηκε από έναν καινοφανή ιό και η συσσωρευμένη πολιτική κρίση των προηγούμενων δεκαετιών φαίνονται αξεδιάλυτα μπλεγμένες, εξ ου και η αδυναμία διαχωρισμού της επιστημονικής και πολιτικής πλευράς της. Σπάνια υπήρξαμε μάρτυρες ενός τόσο εκτεταμένου και συνεχή περιορισμού στα ατομικά μας δικαιώματα εξαιτίας μιας πανδημίας ή φυσικής καταστροφής όπως αυτόν που βλέπουμε στις μέρες μας.
Στον συγκεκριμένο ορίζοντα προκύπτουν καινούργιες διαχωριστικές γραμμές εντός της Αριστεράς. Αφενός μια νεο-σοσιαλδημοκρατική στάση που κατά βάση εξετάζει το κράτος από μια προοδευτική σκοπιά. Αφετέρου μια νεο-αναρχική θέση που αντιμετωπίζει τις κρατικές παρεμβάσεις με σκεπτικισμό. Ταυτόχρονα, αναρωτιόμαστε αν η πανδημία αποκαλύπτει ή συσκοτίζει τους υφέρποντες μετασχηματισμούς του καπιταλισμού και κατά πόσο ο καπιταλισμός που γνωρίζαμε παραμένει μαζί μας.
Ερωτήσεις 1) Σε ποιο βαθμό είναι η κρίση του κορωνοϊού φυσική καταστροφή και σε ποιο βαθμό είναι κοινωνικά διαμεσολαβημένο φαινόμενο; 2) Σε ποιο βαθμό είναι οι πολιτικές συνέπειες της πανδημίας μέρος μιας βαθύτερης κοινωνικής αλλαγής προς ένα «μετα-νεοφιλελευθερισμό»; 3) Ποια είναι η σχέση των ιδεολογημάτων της νεο-σοσιαλδημοκρατίας, του νεο-αναρχισμού και του νεοφιλελευθερισμού με τους ιστορικούς προκατόχους τους στο 19ο και 20ο αιώνα; 4) Πώς οφείλει να αντιδράσει μια πολιτική Αριστερά μπροστά στην αύξηση της κρατικής εξουσίας πάνω στην κοινωνία των πολιτών που προέκυψε από τη διαχείριση της πανδημίας
Speakers:
Κώστας Βλαχόπουλος ΚΚΕ μ-λ
Γιάννος Νικολάου Ξεκίνημα
Φειδίας Χριστοδουλίδης Πλατύπους
Νίκος Μάλλιαρης περιοδικό Πρόταγμα
Στάθης Χαμπίμπης contra dystopia
