ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟΣ

 Ήταν ένας αγαπημένος «-ισμός» για τις πανελλήνιες στην δεκαετία των 90’s. Το βικι – λεξικό τον εξηγεί «η ιδιότητα του φιλοτομαριστή, του ατόμου που ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το εγώ του, τα προσωπικά του συμφέροντα, η συμπεριφορά που καταδεικνύει έλλειψη έγνοιας για τις ανάγκες των άλλων».

Ήταν ακόμα αθώες οι εποχές. Στην έννοια «τομάρι» χωρούσαν τα αποκτήματά – ιδιοκτησίες - κεφάλαιά κάποιου (αμάξια, εξοχικά κλπ) αλλά και οι σχέσεις του, επειδή ακριβώς τις αντιλαμβανόμουν σαν αποκτήματα – ιδιοκτησίες – κεφάλαια (Παιδιά που διέπρεπαν στις Πανελλήνιες, Καταξιωμένοι φίλοι, Κονέ, κλπ). Όλοι οι άλλοι, όλα τα άλλα να πάνε να γ..........ε!

Από τότε συνέβησαν τα εξής:

α) Τα αποκτήματα ιδιοκτησίες (σχέσεις και πράγματα) μειώθηκαν δραματικά, η κρίση (οικονομική, συναισθηματική, ηθική) τα σάρωσε.

β) Το σώμα σαν τομάρι, σαν κόκαλα, μύες, εσωτερικά όργανα κλπ απέμεινε και ανατιμήθηκε ως το μόνο ή το σπουδαιότερο απόκτημα – κεφάλαιο – ιδιοκτησία. Το «ασχολούμαι με το εαυτό μου» το «αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου», είτε σαν εκγύμναση, είτε σαν διατροφή, είτε σαν συνεδρία ψυχολόγου, ήταν η «επένδυση» σε αυτό το μόνο ή σε αυτό το σπουδαιότερο κεφάλαιο.

Είναι λοιπόν επίκαιρος «-ισμός» ο φιλοτομαρισμός απλά στένεψε η έννοια του . Είναι «η ιδιότητα του φιλοτομαριστή, του ατόμου που ενδιαφέρεται για το τομάρι του, η συμπεριφορά που καταδεικνύει έλλειψη έγνοιας για οτιδήποτε άλλο πέραν του σώματος και της αξίας του σώματός του σαν κεφάλαιο». Όλα τα άλλα, σχέσεις, συναισθήματα, άνθρωποι και πράγματα, να πάνε να γ.........ε!

Οι φιλοτομαριστές ονειρεύονται το κράτος που εγγυάται τα τομάρια τους. Πού να ξεραν…