Όλα καλά στη βιομηχανία της υγείας!
Ελαστικοποίηση-παραιτήσεις-απολύσεις στο δημόσιο νοσοκομείο
Από την αρχή της τρέχουσας πανδημίας υποστηρίζουμε ότι η κρατική (βιο)πολιτική διαχείρισή της αποτελεί αναβαθμισμένη συνέχιση των μνημονίων, της επίθεσης στον εργατικό άμεσο κι έμμεσο (κοινωνικό) μισθό και της πειθάρχησης του συλλογικού προλεταριακού σώματος.
Ίσως ο πιο χαρακτηριστικός τομέας όπου αυτή η συντριπτική τριπλή επίθεση καθίσταται πιο απτή είναι η βιομηχανία της υγειονομικής περίθαλψης.
Τους επαχθείς και μετ΄εμποδίων όρους με τους οποίους οι εργαζόμενες/οι στην υγεία επέστρεψαν στη θέση τους έχουμε εκθέσει διεξοδικά σε προηγούμενη ανάρτηση: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0263sn6eaBvqG1vmGn6vpE8DvkpvniiEAU8uopstgw3X5Fo67q8EeAMaZaNkSx9A3Wl&id=109213057401379.
Η εφαρμογή τους ξεπερνά τα χειρότερα σενάρια που θα φανταζόταν καμιά.
Έχουμε από τη μια παραιτήσεις εργαζομένων (με χαρακτηριστικό παράδειγμα το κύμα παραιτήσεων στο Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου ήδη από το καλοκαίρι με πιο πρόσφατη την προ ημερών παραίτηση της διευθύντριας της παθολογικής κλινικής) που δηλώνουν εξοντωμένοι από τις εργασιακές συνθήκες, στα όρια της σωματικής και ψυχικής τους αντοχής, αποτέλεσμα των κρατικών πολιτικών που ξεδιπλώθηκαν πλήρως στα covid χρόνια στον χώρο της δημόσιας περίθαλψης για να προχωρήσουν και να ολοκληρώσουν τις αναδιαρθρώσεις που ξεκίνησαν επί μνημονίων.
Και από την άλλη με τη συγκεκριμένη εκδικητική ΚΥΑ έχουμε αθρόες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα ανεσταλμένων υγειονομικών τώρα που θα επέστρεφαν στις θέσεις τους, παράταση των αναστολών στα δημόσια νοσοκομεία, τοποθετήσεις σε άλλα αντί άλλων πόστα «γιατί δεν έχουν πού να τους βάλουν», εκβιασμούς ώστε ειδικά αυτές οι εργαζόμενες να πληρώνουν τις μάσκες τους και πολλά άλλα καψόνια.
Και να μην ξεχνάμε ότι σε αντίθεση με τους «μόνιμους» ανεμβολίαστους υγειονομικούς (αν και καμία σύμβαση δεν μπορεί να είναι πλέον μόνιμη, όταν έχουν ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία μορφές "υγειονομικού" απαρτχάιντ) που επέστρεψαν, έτσι όπως επέστρεψαν πίσω, τους 1000 ανεμβολίαστους συναδέλφους τους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου τους έφαγε η εμβολιαστική μαρμάγκα. Ούτε για αυτούς ακούγεται κουβέντα από τους όψιμους υπερασπιστές -τάχα μου τάχα μου- του ΕΣΥ.
Η επιστροφή, λοιπόν, των ανεμβολίαστων υγειονομικών στους χώρους εργασίας τους –αφήνοντας στην άκρη την οικονομική αιμορραγία από τα υποχρεωτικά ράπιντ που καλύπτουν αυτές και όλες οι άλλες ανεμβολίαστες εργάτριες στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα από την τσέπη τους σε εβδομαδιαία βάση– συνοδεύτηκε με την από-τα-πάνω κατασκευή της πλέον ελαστικής εργαζόμενης φιγούρας που μετακινείται -με διαταγή της διοίκησης- σε οποιοδήποτε πόστο μέσα στο νοσοκομείο, ακόμη και σε άσχετη θέση εργασίας, προκειμένου να κρατήσει τον -πετσοκομμένο- μισθό της.
Τέτοια επιτυχία θα τη ζήλευαν και οι πιο σκληροί ιδιωτικοί εργοδότες, όπως πχ. οι μεγαλοκαναλάρχες που, ενώ θεωρητικά έχουν τέτοια δυνατότητα βάσει των ατομικών συμβάσεων που υποχρεώνουν τις εργαζόμενες να υπογράψουν, αλλά και της πιο πρόσφατης φιλεργοδοτικής νομοθεσίας (βλ. ν. Χατζηδάκη), δεν έχουν έως τώρα τολμήσει να την αξιοποιήσουν. Τώρα, που η νέα (υπερ)εύελικτη φιγούρα παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο όλων των ανορθολογικών μαγισσών στο δημόσιο τομέα, φανταζόμαστε θα το πάρουν το σύνθημα και τα αφεντικά στον ιδιωτικό να σαλτάρουν στο λαιμό των "δικών" τους εργαζομένων.
Συμπωματικά -κάτι παιχνίδια που παίζει η ρημάδα η παλιοζωή...- μια πολύ φρέσκια μελέτη σχετικά με το "ποσοστό αξιοποίησης" υποδομών κ προσωπικού στα νοσοκομεία είδε το φως της δημοσιότητας, προλειαίνοντας το έδαφος για τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων/κλινικών και την μετακίνηση εργαζομένων από την μία μονάδα στην άλλη, καθώς τυχαία -είπαμε η ρημάδα η ζωή είναι μέσα στις εκπλήξεις- η έκθεση ανακάλυψε "πλεονάζουσες" υποδομές και αργόσχολο προσωπικό...
Σύμπτωση όλα αυτά με όσα λέμε παραπάνω;
Την μελέτη υπογράφει ο Οργανισμός Διασφάλισης της Ποιότητας της Υγείας (ΟΔΙΠΥ), που δημιουργήθηκε το 2020 (βλ. ν.4715/2020, ΦΕΚ Α΄149), εν μέσω κρατικής διαχείρισης πανδημίας δηλαδή, στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης που έχει ξεκινήσει στα δημόσια νοσοκομεία.
Όπως γράφαμε στις δύο προηγούμενες μπροσούρες μας [https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/post/2022/07/09/brochure-kritiki_diaxwrismou_2/?fbclid=IwAR3IQvnJkP_eA60_4nCU-v1t7TC1MOp1EbIZWAzEKDWkilDlqltoY2gofzU] η κρατική πολιτική έχει δύο κεντρικούς άξονες:
- αφενός να επιταχύνει την μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε "αγοραστή υπηρεσιών υγείας" (από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) και της κοινωνικής ασφάλισης των νέων ασφαλισμένων σε ολοένα και πιο κεφαλαιοποιητική-εξατομικευμένη μορφή.
- Αφετέρου, και αυτό συνδέεται πιο άμεσα με όσα λέμε σε αυτό το ποστ, να ελαχιστοποιήσει την έκτακτη κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία.
Δηλαδή οι τομείς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας (για αρχή) υγείας αναδιαρθρώνονται ώστε τα δημόσια νοσοκομεία να λειτουργούν με -κατά το δυνατόν- ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τεχνο-οικονομικά κριτήρια. Βλέπε αυξημένα έσοδα από το νόμιμο «φακελάκι» για το απογευματινό ιατρείο/χειρουργείο και μειωμένα έξοδα από το φιλτράρισμα των ασθενών μέσω του «οικογενειακού γιατρού», τις συγχωνεύσεις μονάδων υγείας και το περαιτέρω ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων σε αυτές.
[Φωτογραφία από πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση στον χώρο της υγείας 3 Φλεβάρη 2022
Κείμενο του πανό: Όσοι συναινούν στις αναστολές-απολύσεις στο ΕΣΥ//συνυπογράφουν με το κράτος τη διάλυσή του/ σεβκ]
