Η πορεία Γρηγορόπουλου δεν είναι μόνο μια διαρκής κραυγή ενάντια στην καταστολή και στην ολοένα και πιο ξέφρενη αστυνομική βία, την εποχή ειδικά της αναγέννησης του Μεγάλου Κράτους του Λεβιάθαν, του κράτους του φόβου και της βίας.
Μην κοιτάτε που στην παρούσα ιστορική συγκυρία το κράτος “ενδιαφέρεται” για την υγεία μας. Έργο της κυρίαρχης εξουσίας ήταν πάντα να παρακρατεί, να αφαιρεί, να δολοφονεί. Από το Σαμπάνη μέχρι τον Ζάκ και τον Γρηγορόπουλο η δουλειά του κράτους είναι να αφαιρεί κι όχι να σώζει ζωές.
Η σημερινή μέρα είναι γιορτή των απανταχού εξεγερμένων. Των λούμπεν, των αλιτήριων, των προλετάριων, των χούλιγκαν, της άγριας νεολαίας, των ανθρώπων που δεν φοβούνται μην ... αποκλειστούν, γιατί μεγάλωσαν μέσα σε αποκλεισμούς.
Είναι η γιορτή αυτών που το κράτος ανέκαθεν θεωρούσε παρωχημένες μορφές ζωής και “μολυσματικούς”.
Η σημερινή μέρα παραμένει αδιαμεσολάβητη από τις θεσμίσεις του κράτους και της σιχαμένης, συστημικής αριστεράς.
Το πρόταγμά της για εξέγερση δεν χωρά σε μάζες δικηγόρων που προασπίζονται (δικαίως) τα δικαιώματα ενός κρατούμενου ή σε φοιτητικούς όχλους, που διαμαρτύρονται (δικαίως) για την πανεπιστημιακή αστυνομία, για να ζητήσουν μπάτσους με λευκά να ελέγχουν την είσοδό τους στο κατηργημένο πια “άσυλό” τους.
Η σημερινή μέρα είναι η γιορτή της αγνής κι ασίγαστης εξέγερσης.
Μην κοιτάτε που στην παρούσα ιστορική συγκυρία το κράτος “ενδιαφέρεται” για την υγεία μας. Έργο της κυρίαρχης εξουσίας ήταν πάντα να παρακρατεί, να αφαιρεί, να δολοφονεί. Από το Σαμπάνη μέχρι τον Ζάκ και τον Γρηγορόπουλο η δουλειά του κράτους είναι να αφαιρεί κι όχι να σώζει ζωές.
Η σημερινή μέρα είναι γιορτή των απανταχού εξεγερμένων. Των λούμπεν, των αλιτήριων, των προλετάριων, των χούλιγκαν, της άγριας νεολαίας, των ανθρώπων που δεν φοβούνται μην ... αποκλειστούν, γιατί μεγάλωσαν μέσα σε αποκλεισμούς.
Είναι η γιορτή αυτών που το κράτος ανέκαθεν θεωρούσε παρωχημένες μορφές ζωής και “μολυσματικούς”.
Η σημερινή μέρα παραμένει αδιαμεσολάβητη από τις θεσμίσεις του κράτους και της σιχαμένης, συστημικής αριστεράς.
Το πρόταγμά της για εξέγερση δεν χωρά σε μάζες δικηγόρων που προασπίζονται (δικαίως) τα δικαιώματα ενός κρατούμενου ή σε φοιτητικούς όχλους, που διαμαρτύρονται (δικαίως) για την πανεπιστημιακή αστυνομία, για να ζητήσουν μπάτσους με λευκά να ελέγχουν την είσοδό τους στο κατηργημένο πια “άσυλό” τους.
Η σημερινή μέρα είναι η γιορτή της αγνής κι ασίγαστης εξέγερσης.
