«Η τέχνη μπορεί να πάρει θέση στο πλευρό των πολλών και να αποθέσει τη μοίρα τους στα ίδια τους τα χέρια». — Μπρέχτ
Ο ρόλος της τέχνης σε περιόδους κρίσης για τον άνθρωπο είναι καταλυτικός. Γι' αυτό και σε κοινωνίες όπου επιδιώκεται η ισοπέδωση της σκέψης, ο φόβος και η δημιουργία πειθήνιων πολιτών, καλείται να συντηρήσει το όνειρο και το όραμα μέσα από τις στάχτες και να προάγει την ενεργητική και κριτική στάση απέναντι στην καθολική ομοιομορφία που επιβάλλεται από την εξουσία. Διδάσκει τον άνθρωπο να γίνει ο ίδιος δημιουργός της ζωής και της πραγματικότητας.
Οι τέχνες προάγουν τον πολιτισμό. Είναι η πιο ελεύθερη έκφραση του ατόμου, που αποτυπώνει διαχρονικά την ανθρώπινη εξέλιξη. Μέσω των τεχνών μπορείς να «ταξιδέψεις στον χρόνο» και να πάρεις τα στοιχεία εκείνα που θα σε κάνουν να κατανοήσεις τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες, τις εποχές· την ίδια την Ανθρώπινη ιστορία ξεκινώντας από την έναρξη της ύπαρξης του Ανθρώπου.
Οι Άνθρωποι των τεχνών, λοιπόν, οφείλουν να αντισταθούν σε κάθε μορφή φασισμού, σε κάθε ολοκληρωτισμό. Οφείλουν να αντισταθούν με νύχια και με δόντια ενάντια στην επιχειρούμενη εγκαθίδρυση του νέο-φασισμού ο οποίος επιτίθεται βίαια στην Ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια.
Φαίνεται λοιπόν πως πολλοί καλλιτέχνες, δεν δίνουν την βαρύτητα που απαιτείται στα κατοχυρωμένα Ανθρώπινα δικαιώματα. Όχι μόνο απο τους νόμους και τα συμβούλια αλλά απο την βαθιά υποχρέωση του Ανθρώπου να διαφυλάξει το δικαίωμά του να ΕΙΝΑΙ Άνθρωπος.
Η απάθεια και η επιλογή των ίσων αποστάσεων, που ίσως εκπορεύεται από την ανάγκη διατήρησης της δημοφιλίας, όπως και η υιοθέτηση συκοφαντικών χαρακτηρισμών για όσους επιλέγουν να μην εμβολιαστούν ή η εισήγηση για ακόμη πιο αυταρχικά μέτρα εγκλεισμού και ελέγχου, προσφέρουν υψηλή υπηρεσία σε νεοναζιστικές τακτικές διαχωρισμού συναινώντας στην εγκαθίδρυση ενός νέου απαρτχάιντ.
Οι Άνθρωποι των τεχνών, λοιπόν, πρέπει να καταλάβουν πως η αποστολή τους έχει βαρυσήμαντη αξία για την υπεράσπιση του πυρήνα αυτού που αποκαλούμε Άνθρωπος.
Όποιος Άνθρωπος της τέχνης υποστηρίζει τον νέο-φασισμό, απαγορεύει στην ουσία το δικαίωμα των Ανθρώπων να επικοινωνήσουν, να κοινωνικοποιηθούν, να προβληματιστούν, να αλληλεπιδράσουν με κοινό τόπο, την τέχνη.
Όποιος δέχεται και επιτρέπει τον έλεγχο του Ανθρώπου με QR codes και πιστοποιητικά υγείας αποκλείοντας τον από τη κοινωνική ζωή, όποιος υποστηρίζει τους ρατσιστικούς διαχωρισμούς μέσα στη κοινωνία και δεν ντρέπεται να αναπαράγει τους αισχρούς, ανέντιμους και απόλυτα κατευθυνόμενους χαρακτηρισμούς, όπως για παράδειγμα “ανεμβολίαστοι”, “αρνητές”, “φιλοτομαριστές”, “ψεκασμένοι”, “ακροδεξιοί” κτλ, που ως σκοπό έχουν την στοχοποίηση και την κατασκευή εσωτερικών εχθρών, δεν μπορεί να αυτοχαρακτηρίζεται ως Άνθρωπος των τεχνών.
“Τι ωραία είναι η εποχή που ζούμε! Ποιος είναι τόσο ηλίθιος που να μην βλέπει την ολοφάνερη απάτη, αλλά και ποιος είναι τόσο τολμηρός που να μην εθελοτυφλεί; Άσχημος είναι αυτός ο κόσμος κι όλοι θα χαθούμε άμα σωπαίνουμε στις αισχρότητες που ακούμε” — Σαίξπηρ
