Η
ιστορία του ψαλιδοχέρη είναι ενός τεχνητού ανθρώπου που κατασκευάστηκε
ατελώς με ψαλίδια αντί για χέρια, αλλά που η καρδιά του είναι αγνή.
Η
ιστορία του μεταμοντέρνου ανθρώπου είναι ενός πρώην "κανονικού"
ανθρώπου που ανακατασκευάστηκε εσκεμμένα ατελώς με ψαλίδια αντί για
χέρια και σάπια καρδιά.
Ο μεταμοντέρνος άνθρωπος, ζώντας στο
σύγχρονο Πανοπτικό που πέτρα-πέτρα του εγκατέστησαν, αντικείμενο της
πληροφορίας, εκτελεί δυαδικές εντολές.
Ο βίος του είναι στο σύνολό του και σε κάθε επιμέρους λεπτομέρειά του προ κι ετεροκαθορισμένος.
Σήμερα, χάρη στον ιό της πνευμονίας, διευθετείται κι ότι είχε απομείνει "ελεύθερο" ή αλλιώς ακαθόριστο.
Τα
κάθε είδους μέσα του life stylε αναλαμβάνουν το ρόλο του καθοδηγητή,
για να προσδιορίσουν και τις τελευταίες λεπτομέρειες της ύπαρξης;
κανόνες υγιεινής, υγιεινή διατροφή, γυμναστική στο σπίτι, δημιουργική
απασχόληση με τα παιδιά στο σπίτι, συμβουλές για κατά το δυνατόν ανέπαφο
σεξ, συνιστώμενα αντικαταθλιπτικά, τέχνη μέσω διαδικτύου, ψυχολογική
στήριξη για την αποφυγή κατάθλιψης ή αυτοκτονίας, συμβουλές για την
αποφυγή διαζυγίου κι ενδοοικογενειακής βίας.
Διότι το αντικείμενο πρέπει καταρχήν να παραμείνει ζωντανό (κι υγιές).
Ταυτόχρονα,
οι "εξωτερικές" όψεις του βίου (εργασία, εκπαίδευση, διαπροσωπικές και
κοινωνικές σχέσεις) διευθετούνται μέσα από την τηλεοθόνη.
Η
αναπηρία του μεταμοντέρνου αντικειμένου, προς το παρόν σωματική, τελικό
σκοπό έχει την εκμηχανοποίησή του, καθώς τα εγγενή από την αρχικά
ανθρώπινη φύση συναισθήματα συνιστούν και το τελικό πρόβλημα προς
διευθέτηση.
Το επόμενο και τελικό στάδιο του σύγχρονου ψαλιδοχέρη είναι η συναισθηματική του "λοβοτομή", η μετατροπή του σε μηχανή.
Στο βίντεο απόσπασμα από το εμπνευσμένο επεισόδιο του black mirror "15 million merits".
Μόνο που τα "κέρματα" που μαζεύεις πέφτουν και πάλι μέσα στη μηχανή.
