ΟΛΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ / ΕΞΙ ΚΩΔΙΚΟΙ – Ο ΠΡΟΑΥΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥ

 Γράφαμε για την Σωματική Άσκηση ως μέρος του κωδικού 6 «Η άσκηση – εξάσκηση είναι μία εκδοχή κοινωνικής από - στροφής, μία ναρκισσιστική επιστροφή στο σώμα, όχι ως κοινωνικά παραγόμενο και κοινωνικά προοριζόμενο προτσές, αλλά ως «πράγμα», ως «κεφάλαιο», ως «επένδυση».
Γιατί τα πάντα, η εργασία, η γοητεία, το σεξ είναι θέμα επίδοσης, μετρήσιμης επίδοσης». Κάποιοι μας είπαν «εύστοχους» άλλοι (που είχαν τα δίκια τους) μας είπαν «ισοπεδωτικούς».
Πράγματι όσοι τρέχουν στην πόλη, δεν είναι απαραίτητα έρμαια του ψυχαναγκασμού της απόδοσης. Είναι διάφοροι που όντως αθλούνται, και καθώς αθλούνται δίνουν ρυθμό σε σκέψεις και συναισθήματα. Άλλοι παρατηρούν και βρίσκουν ερεθίσματα στη διαδρομή, δεν περιμένουν μόνο τα αποτελέσματα κάποιας εφαρμογής στο κινητό που τους μέτρησε, δεν αγωνιούν μόνο για την επιβράβευση ή την αποδοκιμασία ενός λογισμικού.
Επιμένουμε ότι αυτή η διαδικασία που δεν είναι συνδεδεμένη μόνο με την απόδοση, που είναι πιο πλούσια σε σκέψεις και συναισθήματα, έχει αναλογίες, ομοιότητες με τον περίπατο. Δεν έχει σημασία μόνο η ταχύτητα (βάδην ή τροχάδην) κι η απόσταση, αλλά ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο καθένας το «τρέξιμο»: σαν «επένδυση» ή σαν «παιχνίδι» .
Καθώς λοιπόν αναλογιζόμασταν τον περίπατο (την «περιπλάνηση» που έλεγαν και οι καταστασιακοί) σκεφτήκαμε ότι διάφοροι από εμάς χρησιμοποιούμε τον κωδικό 6, απλώς για να βγούμε και να περπατήσουμε, απλώς για να πάρουμε αέρα. Μήπως λοιπόν από σπόντα ο κωδικός 6 έφερε στο προσκήνιο την «περιπλάνηση», τον περίπατο. Όχι…
Δεν έχουμε ντοκουμέντα για να το αποδείξουμε, ωστόσο η αίσθηση που δίνουν όσοι βγαίνουν «για να πάρουν αέρα» αυτήν την περίοδο, είναι σαφής: δεν είναι περίπατος, είναι προαυλισμός. Τα πρόσωπα είναι στρεσσαρισμένα, τα βλέμματα απλανή, το περπάτημα νευρικό και κάπως «λαθραίο».
Ο κωδικός 6 νομιμοποιεί το περπάτημα, ο κορονοϊός ωστόσο κι όλες οι αόριστες φοβίες που τον έχουν τοποθετήσει στο πρώτο βάθρο, παραμένουν να απειλούν. Ο "περίπατος" την εποχή του κορονοϊού δεν είναι επιλεγμένος εμπλουτισμός του «βίου» (που έτσι και αλλιώς καταργήθηκε από την καραντίνα) είναι υποχρεωτική τόνωση της (κατά Αγκάμπεν) «γυμνής» ζωής. Είναι υποχρεωτικά προβλέψιμος, επιτρέπεται γύρω από το σπίτι…
Όπως στη φυλακή, που οι φυλακισμένοι προαυλίζονται για να μην τρελαθούν ή για να μην πεθάνουν, έτσι και τώρα…
Στην άλλη άκρη, η περιπλάνηση και το παιχνίδι. «Το πραγματικό ταξίδι της ανακάλυψης δεν περιλαμβάνει το να ψάχνει κανείς απλώς για νέα τοπία αλλά το να έχει νέα μάτια» (Marcel Proust).