ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ!

 Όπως κατέδειξαν οι δίδυμοι πύργοι, ο πόλεμος στο Ιράκ και πρόσφατα ο κορονοιός, οι δυτικές τουλάχιστον κοινωνίες ζουν στην κοινωνία του θεάματος.
Το θέαμα δεν είναι απλά ένα σύνολο εικόνων, αλλά κοινωνικές σχέσεις διαμεσολαβούμενες από τις εικόνες (Debord).
Η θεαματική διαμεσολάβηση έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας υπερπραγματικότητας, το βασίλειο της προσομοίωσης που καταλήγει πιο πραγματικό από το πραγματικό.
Το παραγόμενο από το θέαμα υπερπραγματικό υπερβαίνει σε τέτοιο βαθμό το πραγματικό, που το πραγματικό παραμένει εν πολλοίς άγνωστο και κυριότερα αδιάφορο.
Λόγου χάρη κανείς δεν νοιάζεται για τα πραγματικά ποσοστά θνησιμότητας του covid19.
Ο Μορφέας στο Matrix αναφέρεται στον κόσμο έξω από το μάτριξ ως την έρημο του πραγματικού, κάνοντας μια ευθεία αναφορά στο έργο του Baudrillard "Simulacra & Simulation".
Τα Simulacra αναφέρονται στα έργα της μαζικής κουλτούρας και στα media που δημιουργούν την προσλαμβάνουσα πραγματικότητα, μια πραγματικότητα διαποτισμένη με φαντασιακό και διαμεσολάβηση από τα media.
Για το Neo το πραγματικό που αποκαλύπτεται σε αυτόν είναι μια ακατοίκητη, κατεστραμμένη από τον πόλεμο, βιομηχανική περιοχή
Για τον Žižek, το πάθος των δυτικών για το πραγματικό μετουσιώθηκε σε πάθος για την προσομοίωση, το φαινόμενο ως πραγματικό.
Για το λόγο αυτό οι Αμερικανοί βίωσαν με την 11/09 την επιστροφή στο πραγματικό με τον ίδιο τρόπο με το Neo, είτε σαν μια δυστοπική εικονική πραγματικότητα, είτε ως απόλυτο εφέ υπερπραγματικότητας.
Αυτού του τύπου η διαχείριση του πραγματικού, παραγόμενη αρχικά από τη διαμεσολάβηση των εικόνων και σπονσοραρισμένη εν τέλει μονίμως και σχεδόν επισήμως από τους φορείς εξουσίας (κεφάλαιο και κράτος), καταλήγει να είναι ένα τρομοκρατικό μοντέλο με σκοπό την παραγωγή μιας περίσσειας πραγματικότητας.
Μέσα στην υπερχειλή αυτή πραγματικότητα το αληθινό καταλήγει να είναι μόνο μια στιγμή του ψεύτικου (Debord).