Δεν είναι λίγες οι ιστορίες που έχουμε ακούσει ή διαβάσει ιστορίες από ανθρώπους που έζησαν τις περιόδους των εθνικιστικών/φασιστικών καθεστώτων της Ευρώπης του 20ου αιώνα.
Τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στον ευρωπαϊκό στηρίχθηκαν πάνω σε κάποιους βασικούς άξονες. Πέραν του εθνικισμού/φυλετισμού που αποτελούσε τον ιδεολογικό τους κορμό στηρίχθηκαν επίσης σε μια σειρά από αφηγήματα όπως η δημιουργία αίσθησης εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, όπου εσωτερικοί εχθροί θεωρούνταν οι πολιτικά αντιφρονούντες και εξωτερικοί διάφορες εθνοτικές ομάδες, γειτονικά κράτη ή οι Εβραίοι.
Για τη διατήρηση του αφηγήματος τους και εν συνεχεία των καθεστώτων τους χρησιμοποίησαν μια σειρά από πολιτικές πρακτικές όπως έλεγχος των ΜΜΕ, λογοκρισία, αστυνομοκρατία, μυστικές υπηρεσίες και ρουφιάνους για να "ξεσκεπάζουν" τους αντιφρονούντες που αποτελούσαν "απειλή για την εθνική κοινότητα", και πολιτικές διώξεις αγωνιστών που μάχονταν τα τότε καθεστώτα.
Καθώς βαδίζουμε σταδιακά στα μέσα του 21ου αιώνα έχοντας περάσει αρκετές δεκαετίες από την επικράτηση και την διάλυση των καθεστώτων αυτών, οι δυτικές δημοκρατίες παρουσιάζονται ως εγγυήτριες της ελευθερίας, καθώς μας βεβαιώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν καμία απειλή στις "πολιτισμικές αξίες της δύσης" που εξασφαλίζουν την ελευθερία στους υπηκόους της. Το τραγελαφικό είναι η συνέχιση της λεγόμενης δύσης να παρουσιάζεται ως "εγγυητής της ελευθερίας" μέχρι σήμερα.
Μετά δηλαδή από μια σειρά πρακτικών κοινές με αυτές των φασιστικών καθεστώτων της Ευρώπης του 20ου αιώνα, όπως η λογοκρισία, ο απόλυτος έλεγχος των ΜΜΕ (βλ. λίστα Πέτσα στην περίπτωση της Ελλάδας), καραντίνες/lock down, αστυνομοκρατία, έξοδος από το σπίτι αφού πάρουμε άδεια από το 13033, στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας για την "αντιμετώπιση του ιού", κοινωνικές διακρίσεις ανάλογα με τα πιστοποιητικά υγειονομικών φρονημάτων, αναστολές εργασίας κλπ.
Το τελευταίο διάστημα που η λεγόμενη "υγειονομική κρίση" έδειχνε να υποχωρεί, την θέση της πήραν η "ενεργειακή" και "κλιματική κρίση". Πλέον η σημαντικότερη ανησυχία του μέσου ανθρώπου είναι κατά βάση οι ανατιμήσεις/ακρίβεια (ως απόρροια της ενεργειακής κρίσης) και ο "κακός" Πούτιν που ευθύνεται για την ενεργειακή κρίση και αποτελεί την μέγιστη απειλή για τη σταθερότητα των δυτικών κοινωνιών που εφαρμόζουν την "ανθρωπιστική" πολιτική τους.
Ενώ λοιπόν οι ανατιμήσεις στο πετρέλαιο και στα είδη πρώτης ανάγκης αποτελούσαν την πρόσφατη ανησυχία των πολιτών, ξαφνικά επανέρχεται στο προσκήνιο ο κορονοιός αλλά αυτή τη φορά με διαφορετικό τρόπο, αφενός σε συνδυασμό με την εποχική γρίπη, αφετέρου με την εμφάνιση νέας παραλλαγής ονόματι "Κράκεν".
Τα δυτικά κράτη και οι "ειδικοί" τους μελετούν τα χαρακτηριστικά της νέας αυτής παραλλαγής, όμως η τρομολαγνεία δεν λείπει από τον δημόσιο λόγο διαφόρων τηλεειδικών, ούτε φυσικά το αφήγημα περί εμβολιασμού, ακόμη και αν πρακτικά έχει καταρρεύσει. Το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η έλλειψη βασικών φαρμάκων, με διάφορους δημοσιογραφίσκους να ισχυρίζονται ότι οι "ανατιμήσεις στα φάρμακα θα επαναφέρουν την πληρότητα και θα καταπολεμηθούν οι ελλείψεις".
Ο ολοκληρωτισμός δεν αποτελεί μακρινή εικόνα του χθες, ούτε φορά αποκλειστικά την προβιά του μαύρου φασισμού, αντίθετα μπορεί εύκολα να φορέσει τον φιλελεύθερο μανδύα και να στηριχθεί στον φόβο μιας υγειονομικής και ενεργειακής απειλής.
Ας δημιουργήσουμε αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα ενάντια σε παλιές και νέες χούντες, ενάντια σε κάθε καθεστώς έκτακτης ανάγκης και ολοκληρωτισμό.
Contra Dystopia
