Κυκλοφόρησε σε έντυπη μορφή η νέα έκδοση της Συνέλευσης ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα με τίτλο
«Το προλεταριακό σώμα ως πεδίο πολιτικής διαμάχης, στιγμές αγώνα ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό στη βικτωριανή Αγγλία τον 19ο αιώνα», η οποία αποτελεί παρουσίαση και σχολιασμό του βιβλίου της N. Durbach «Bodily Matters». Διακινείται σε κινηματικούς χώρους, στέκια και επιλεγμένα βιβλιοπωλεία στην Αθήνα και στην επαρχία.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Είναι γνωστό ότι η περίφραξη των κοινοτικών γαιών και η σταδιακή καταστροφή της φεουδαρχικής κοινωνίας, το απαραίτητο βήμα –διαρκώς επαναλαμβανόμενο έκτοτε– για τη βίαη συγκρότηση του βιομηχανικού προλεταριάτου, μεταξύ πολλών άλλων περιελάμβανε το αιματηρό κυνήγι «μαγισσών», αποσκοπώντας στην απαλλοτρίωση της συλλογικής –κυρίως γυναικείας– γνώσης γύρω από το σώμα και τις ασθένειές του.Τί συνέβη άραγε όταν αυτό το «απελευθερωμένο» από τα δεσμά της φεουδαρχικής κοινωνίας προλεταριάτο εγκαταστάθηκε στα αναδυόμενα, τότε, αστικά κέντρα, για να εκμισθώσει την εργασιακή του δύναμη; Πώς αντέδρασε στην επιχειρούμενη αλλαγή ιατρικού υποδείγματος που προώθησε το νεωτερικό, καπιταλιστικό κράτος, στην αντικατάσταση, δηλαδή, της κοινοτικής/συλλογικής γνώσης, που παρέμενε ακόμη ζωντανή στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, από την επιθετική ματιά του «επαγγελματία γιατρού»;
Μέσα από ντοκουμέντα της εποχής ξεδιπλώνουμε πτυχές του πολύπλευρου αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια όχι μόνο στον υποχρεωτικό εμβολιασμό αλλά και σε όλα όσα αυτός συνεπάγονταν. Πράγματι, στη ρίζα του αγώνα ενάντια σε μια εξαναγκαστική ιατρική πρακτική βρίσκεται ένας αγώνας ενάντια στην επέκταση της παρεμβατικότητας της κρατικής εξουσίας στην καρδιά της αυτονομίας του ατόμου, στο ίδιο το σώμα ως habeas corpus της∙ η ανάδειξη του σώματος ως τόπου ταξικής διαμάχης και ως αντικειμένου πολιτικής διεκδίκησης.
Οι σημαντικοί αγώνες της εποχής όχι μόνο υπήρξαν επιτυχείς ως προς τον πρωταρχικό στόχο τους, οδηγώντας στην κατάργηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού, αλλά ταυτόχρονα εξέφρασαν μια εργατική κουλτούρα αντίστασης και πολιτικής ανυπακοής, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη συγκρότηση και πολιτικοποίηση (μέρους) της εργατικής τάξης κόντρα στο ρεύμα της προόδου, αυτό που και σήμερα κυριαρχεί.»
Ειδικά το παράρτημα, είναι αφιερωμένο σ’ αυτούς που μέσα στην άγνοιά τους αναπαράγουν με επιπολαιότητα διάφορες κριτικές του βιβλίου της Durbach προκειμένου να συκοφαντήσουν όσους και όσες βρίσκονται σε αγώνες ενάντια στις κρατικές υποχρεωτικότητες. Σ’ αυτούς που με ξεκάθαρα σταλινικές μεθόδους προσπαθούν να ξαναγράψουν τόσο την κινηματική ιστορία των τελευταίων δύο χρόνων, όσο και να εξαφανίσουν το εργατικό-προλεταριακό περιεχόμενο του αγγλικού αντιεμβολιαστικού κινήματος.
