Δύο χρόνια τώρα, ακούμε τους ειδικούς και τα κράτη να φωνάζουν ότι είμαστε όλες εν δυνάμει άρρωστες, ότι είμαστε όλοι ασυμπτωματικοί κινούμενοι μεταδότες του ιού. Το μόνο που επιτρέπεται είναι να δουλεύουμε περισσότερο, πιο εντατικά και πιο φτηνά, για να βάλουμε πλάτες στον «πόλεμο ενάντια στον αόρατο εχθρό». ‘Έναν πόλεμο που συνεπάγεται αποκλεισμούς, διαχωρισμούς, έλεγχο.Δύο χρόνια τώρα το καθεστώς έκτακτης ανάγκης απλώνεται όλο και περισσότερο, επιστρατεύοντας όλο και πιο βαθιά τα σώματα και τα μυαλά μας. Εκβιάζει τη συναίνεση, κατασκευάζοντας και δείχνοντας τους αποδιοπομπαίους τράγους: κάπως έτσι φτάσαμε στο θεώρημα της «πανδημίας ανεμβολίαστων» και την «απάντηση» του υποχρεωτικού εμβολιασμού που, υποτίθεται, θα την αναχαιτίσει.
Μετά από δύο γεμάτα χρόνια υγειονομικής τρομοκρατίας, απειλών και εκβιασμών, είναι καιρός να πάρουμε τις ζωές μας πίσω!
Κόντρα στα πιστοποιητικά/green pass και στις καραντίνες.
Κόντρα στους (υγειονομικούς) εκβιασμούς – στα 18, στα 60, στα 100.
Κόντρα στις προσταγές του κράτους και των αφεντικών.
