ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΡΙΑΣ
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΜΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΟΥΤΥΡΑΚΟΥ
Ο Μήτσος μας, ο φίλος μας, ο σύντροφός μας, ο γιατρός αγωνιστής, δεν είναι πια εδώ.
Τριάντα χρόνια γνωριμίας, και κατά καιρούς συνοδοιπορίας στους αγώνες.
Γνωρίσαμε τον Μήτσο τη δεκαετία του 1990 όταν ήταν μέλος του Ράδιο Ουτοπία. Κάναμε μαζί μόνο μια εκπομπή για τον πόλεμο στην πρώην γιουγκοσλαβία, αλλά βρισκόμασταν αραιά στα τριήμερα του Ράδιο Ουτοπία και σε ένα σπίτι στην Άνω Πόλη που μοιραζόταν με τον Μάνο και τον Μιχάλη.
Από το 2000 και μετά, όταν πλέον συμμετείχε στο Συνδικάτο Σαλταδόρων και εξέδιδε το Νίπελ, μόνο ένας από μας, που τότε έμενε στη Θεσσαλονίκη, τον έβλεπε συχνότερα.
Από τα σημαντικότερα δημιουργήματά του μαζί με συντρόφους και συναδέλφους του στα μέσα της δεκαετίας του 2000 ήταν η «Σύσκεψη Εργαζομένων» στο Ζαγκλιβέρι, ένα αγωνιστικό-διεκδικητικό κοινωνικό σχήμα που δεν έπαψε ποτέ να μας εμπνέει και στους δικούς μας αγώνες στην εκπαίδευση. Ταυτόχρονα μέσα από την ενθάρρυνση δημιουργίας ανοιχτών συνελεύσεων και επιτροπών κατοίκων και εργαζόμενων της περιοχής συνέβαλε στην αυτοοργάνωση των ίδιων των χρηστών του συστήματος δημόσιας υγείας και κυρίως της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Οι αγώνες του είχαν σαν αποτέλεσμα διώξεις από την πλευρά της διοίκησης αλλά και δυναμικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης από τους κατοίκους.
Δεν σταματήσαμε ποτέ μέσα στα χρόνια να ανταλλάσσουμε κείμενα, πληροφορίες, απόψεις, αλλά πιο κοντά από ποτέ ήρθαμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο όταν διαπιστώσαμε από κοινού ότι οι απόψεις μας πάνω στους στόχους της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας συνέκλιναν σε μεγάλο βαθμό.
Ο Μήτσος ήταν ήδη από τον Μάρτιο του 2020 ενάντιος στην υποχώρηση του α/α χώρου από τη δημόσια σφαίρα, το κλείσιμο των στεκιών και την ακύρωση των προγραμματισμένων διαδηλώσεων λόγω λοκντάουν.
Δεν έπαψε αυτά τα δύο χρόνια να αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση του ΕΣΥ. Ήξερε πολύ καλά ότι αγώνας και κοινωνική αποστασιοποίηση είναι δύο έννοιες αλληλοαποκλειόμενες.
Όταν οι δυνάμεις της αντίδρασης και της συντήρησης μέσα στον «χώρο» μιλούσαν φοβικά μόνο για «μέτρα προστασίας» στους χώρους εργασίας, ο Μήτσος καταλάβαινε μια χαρά ότι αυτό που παιζόταν πίσω από τις καραντίνες, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, τις κοινωνικές διακρίσεις ενάντια στους ανεμβολίαστους ήταν μια κατά μέτωπον επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους σε όλους τους εργαζόμενους. Και ταυτόχρονα μια επιχείρηση σίγασης κάθε κριτικής στο κυρίαρχο ιατρικό μοντέλο.
Ενώ εκκρεμούσε σε βάρος του πειθαρχική δίωξη, συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ενάντια στις αναστολές των υγειονομικών, όντας ο ίδιος σε αναστολή. Μαζί με τους συντρόφους του και συναδέλφους στη βιομηχανία της περίθαλψης αντιστεκόταν σε ένα ΕΣΥ εκτελεστικό βραχίονα του υπουργείου δημόσιας τάξης, στις κρατικές υποχρεωτικότητες και τη συστηματική αποδιάρθρωση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Τελευταία φορά τον είδαμε από κοντά στο διήμερο της Πρωτοβουλίας Ενάντια στο Απαρτχάιντ στις 26 και 27 Νοεμβρίου του 2021.
Ο Μήτσος και οι σύντροφοί του αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μας με χαρά. Ο ίδιος θεώρησε το διήμερο ως τη σημαντικότερη κινηματική προσπάθεια να αρθρωθεί δημόσιος λόγος ενάντια στο καθεστώς των κοινωνικών διαχωρισμών και την αναστολή εργασίας των ανεμβολίαστων υγειονομικών, αν και την βρήκε «ολίγον συνεδριακή». Η εισήγησή τους ήταν η καλύτερη εισήγηση του διημέρου – η πιο κινηματική, η πιο εύστοχη, η πιο ανθρώπινη.
Την αναπαράγουμε εδώ ολόκληρη, για να θυμόμαστε τη φωνή του, τη φωνή του αδιάλλακτου κοινωνικού αγώνα.
Η τελευταία ερώτηση που μας απηύθυνε από το νοσοκομείο ήταν: «Μιλήσατε με όσες ομάδες είναι από τη δική μας μεριά για τη διαδήλωση της 15ης Γενάρη; Tις καλέσατε όλες; Πρέπει να πετύχει αυτό το εγχείρημα!»
Μήτσο, έφυγες και μείναμε ακόμα πιο λίγοι, αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πετύχει αυτό που ζήτησες. Στην πραγματικότητα, για να πετύχουν όλα όσα ονειρεύτηκες!
Τα Παιδιά της Γαλαρίας
4/1/2022
Εισήγηση στο 2ήμερο από τις Εμβολιασμένες και ανεμβολίαστες εργαζόμενες του κέντρου υγείας Ζαγκλιβερίου ενάντια στην υποχρεωτικότητα: «Οι αγώνες ενάντια στην αναδιάρθρωση του ΕΣΥ και την κρατική διαχείριση της πανδημίας»
https://www.mixcloud.com/.../%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B3.../
Από τα σημαντικότερα δημιουργήματά του μαζί με συντρόφους και συναδέλφους του στα μέσα της δεκαετίας του 2000 ήταν η «Σύσκεψη Εργαζομένων» στο Ζαγκλιβέρι, ένα αγωνιστικό-διεκδικητικό κοινωνικό σχήμα που δεν έπαψε ποτέ να μας εμπνέει και στους δικούς μας αγώνες στην εκπαίδευση. Ταυτόχρονα μέσα από την ενθάρρυνση δημιουργίας ανοιχτών συνελεύσεων και επιτροπών κατοίκων και εργαζόμενων της περιοχής συνέβαλε στην αυτοοργάνωση των ίδιων των χρηστών του συστήματος δημόσιας υγείας και κυρίως της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Οι αγώνες του είχαν σαν αποτέλεσμα διώξεις από την πλευρά της διοίκησης αλλά και δυναμικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης από τους κατοίκους.
Δεν σταματήσαμε ποτέ μέσα στα χρόνια να ανταλλάσσουμε κείμενα, πληροφορίες, απόψεις, αλλά πιο κοντά από ποτέ ήρθαμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο όταν διαπιστώσαμε από κοινού ότι οι απόψεις μας πάνω στους στόχους της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας συνέκλιναν σε μεγάλο βαθμό.
Ο Μήτσος ήταν ήδη από τον Μάρτιο του 2020 ενάντιος στην υποχώρηση του α/α χώρου από τη δημόσια σφαίρα, το κλείσιμο των στεκιών και την ακύρωση των προγραμματισμένων διαδηλώσεων λόγω λοκντάουν.
Δεν έπαψε αυτά τα δύο χρόνια να αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση του ΕΣΥ. Ήξερε πολύ καλά ότι αγώνας και κοινωνική αποστασιοποίηση είναι δύο έννοιες αλληλοαποκλειόμενες.
Όταν οι δυνάμεις της αντίδρασης και της συντήρησης μέσα στον «χώρο» μιλούσαν φοβικά μόνο για «μέτρα προστασίας» στους χώρους εργασίας, ο Μήτσος καταλάβαινε μια χαρά ότι αυτό που παιζόταν πίσω από τις καραντίνες, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, τις κοινωνικές διακρίσεις ενάντια στους ανεμβολίαστους ήταν μια κατά μέτωπον επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους σε όλους τους εργαζόμενους. Και ταυτόχρονα μια επιχείρηση σίγασης κάθε κριτικής στο κυρίαρχο ιατρικό μοντέλο.
Ενώ εκκρεμούσε σε βάρος του πειθαρχική δίωξη, συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ενάντια στις αναστολές των υγειονομικών, όντας ο ίδιος σε αναστολή. Μαζί με τους συντρόφους του και συναδέλφους στη βιομηχανία της περίθαλψης αντιστεκόταν σε ένα ΕΣΥ εκτελεστικό βραχίονα του υπουργείου δημόσιας τάξης, στις κρατικές υποχρεωτικότητες και τη συστηματική αποδιάρθρωση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Τελευταία φορά τον είδαμε από κοντά στο διήμερο της Πρωτοβουλίας Ενάντια στο Απαρτχάιντ στις 26 και 27 Νοεμβρίου του 2021.
Ο Μήτσος και οι σύντροφοί του αποδέχτηκαν την πρόσκλησή μας με χαρά. Ο ίδιος θεώρησε το διήμερο ως τη σημαντικότερη κινηματική προσπάθεια να αρθρωθεί δημόσιος λόγος ενάντια στο καθεστώς των κοινωνικών διαχωρισμών και την αναστολή εργασίας των ανεμβολίαστων υγειονομικών, αν και την βρήκε «ολίγον συνεδριακή». Η εισήγησή τους ήταν η καλύτερη εισήγηση του διημέρου – η πιο κινηματική, η πιο εύστοχη, η πιο ανθρώπινη.
Την αναπαράγουμε εδώ ολόκληρη, για να θυμόμαστε τη φωνή του, τη φωνή του αδιάλλακτου κοινωνικού αγώνα.
Η τελευταία ερώτηση που μας απηύθυνε από το νοσοκομείο ήταν: «Μιλήσατε με όσες ομάδες είναι από τη δική μας μεριά για τη διαδήλωση της 15ης Γενάρη; Tις καλέσατε όλες; Πρέπει να πετύχει αυτό το εγχείρημα!»
Μήτσο, έφυγες και μείναμε ακόμα πιο λίγοι, αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πετύχει αυτό που ζήτησες. Στην πραγματικότητα, για να πετύχουν όλα όσα ονειρεύτηκες!
Τα Παιδιά της Γαλαρίας
4/1/2022
Εισήγηση στο 2ήμερο από τις Εμβολιασμένες και ανεμβολίαστες εργαζόμενες του κέντρου υγείας Ζαγκλιβερίου ενάντια στην υποχρεωτικότητα: «Οι αγώνες ενάντια στην αναδιάρθρωση του ΕΣΥ και την κρατική διαχείριση της πανδημίας»
https://www.mixcloud.com/.../%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B3.../
