Ας παίξουμε λοιπόν την κρουσματολογία, με τη διενέργεια καθημερινά εκατοντάδων χιλιάδων τεστ και συνεπώς και χιλιάδες “κρούσματα” (ό,τι κι αν σημαίνει πια αυτό), για να μετατρέψουμε την κοινή μύξα σε μέγιστη απειλή.
Ταυτόχρονα αλλαγές πρωτοκόλλου και αυξημένη νοσηλεία των παιδιών (που και πέρσι υπήρχαν αλλά τότε δεν είχαν ανάγκη να το παίξουν) δίνουν τον τόνο για μεταστροφή της προπαγάνδας στον εμβολιασμό των παιδιών, καθώς αυτά μέχρι τώρα είχαν διαφύγει στο μεγαλύτερο ποσοστό τους του εμβολιασμού. Οι φαρμακευτικές όμως κι οι κυβερνήσεις δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό να στοχοποιήσουν ακόμα και 5χρονα…
Ο Γεροτζιάφας ήδη μιλά για υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού των παιδιών.
Αυτό είναι ένα ταυτόχρονα ένα ύπουλο τρικ για την υποχρεωτικότητα και στο σύνολο της κοινωνίας, καθώς αν έχουν εμβολιαστεί οι ηλικιωμένοι και ζητάμε και για τα παιδιά, ε δεν πρόκειται να τη γλιτώσουν κι οι ενδιάμεσες ηλικίες, έτσι δεν είναι;
Εν τω μεταξύ πληθαίνουν οι φωνές των γιατρών, που το καθεστώς προσπαθεί από την αρχή της παράνοιας να φιμώσει, οι οποίοι προειδοποιούν για τη μη κάλυψη πλέον του πληθυσμού, λόγω των συνεχόμενων μεταλλάξεων του ιού, από τα εμβόλια, τα οποία είχαν κάποια αποτελεσματικότητα για το αρχικό στέλεχος της Wuhan, όμως τώρα δεν έχουν σχεδόν καμμία.
Τα ιατρικά επιχειρήματα έχουν τελειώσει και κανείς από τους δήμιους δε φαίνεται να ακούει. Η υγεία του πληθυσμού είναι το τελευταίο ζητούμενο. Αν ενδιέφερε η ανοσοποίηση κι η υγεία των πολιτών, αυτή τη στιγμή θα μετρούσαμε αντισώματα και όχι πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τα οποία από ιατρικής άποψης είναι προφανώς παντελώς άσκοπα.
Άρα λοιπόν η προπαγάνδα για το νέο έτος έχει τώρα συνοπτικά ως εξής:
1. Παίρνουμε τη μύξα της Ο, που κανονικά σημαίνει λήξη της “πανδημίας” και τη μεταφράζουμε σε τεράστια, σούπερ μεταδοτική απειλή. (Ειδικά τώρα στις γιορτές είναι ό,τι πρέπει. Τρέχουν όλοι να κάνουν μοριακό μη και κολλήσουν συνάχι τους παππούδες στο χωριό).
2. Στοχοποιούμε τα ανεμβολίαστα παιδιά.
3. Επιβάλλουμε υποχρεωτικότητα εμμέσως ή αμέσως στο σύνολο του πληθυσμού.
Καλή χρονιά να έχουμε αν και χλωμό, πολύ χλωμό, όσο συνεχίζουμε να κοιμόμαστε μπροστά στις οθόνες και να τρέμουμε υπό το φόβο νόσησης από το συνάχι της Ο…
