Κοντεύουν δυο χρόνια τώρα που στροβιλιζόμαστε σε έναν ατέρμονο κύκλο φόβου, εγκλεισμών και απαγορεύσεων, ελέγχων και πειθάρχησης, απειλών και ποινών. Από ένα ολοκληρωτικό κράτος που στο ρόλο του μπαμπά - σωτήρα αντιμετωπίζει τους υπηκόους του σαν νήπια που πρέπει να τα νουθετήσει και να τα συμμορφώσει στις επιταγές του.
Δεχόμαστε συντονισμένη επίθεση από ένα καλά ενορχηστρωμένο και οργανωμένο πολιτικό σύστημα από τα δεξιά μέχρι τα αριστερά του, με όπλα του τα μέσα ενημέρωσης, τους δημοσιογράφους και τους «καθηγητάδες», τους γιατρούς και τους καλλιτέχνες, τα αφεντικά και τους συνδικαλιστές τους, με στόχο την απόλυτη πειθάρχηση και καθυπόταξη των υπηκόων.
Κι όσο εμείς στροβιλιζόμαστε στο φαύλο κύκλο του φόβου, η τιμή του ρεύματος εκσφενδονίστηκε στα ύψη, καταργήθηκε το οχτάωρο, διαλύθηκε πλήρως το ασφαλιστικό σύστημα, το κόστος της στέγης ξεπέρασε το βασικό μισθό του μήνα, οι αυξήσεις των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης ακολουθούν γεωμετρικούς ρυθμούς, παραφουσκώνοντας τις τσέπες των αφεντικών χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Μια κοινωνία σε παράλυση υπό το κράτος του πανικού και του φόβου του θανάτου, παραδίδει τη ζωή της στα χέρια της πιο στυγερής θανατοπολιτικής που ασκήθηκε στη σύγχρονη ιστορία από τα κράτη, μεταθέτοντας διαρκώς τη ζωή της σε ένα μέλλον που υπόσχεται ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση, πειθάρχηση και υποταγή για την εργατική κι όχι μόνο τάξη.
Φορέσαμε μάσκες για να σώσουμε τους παππούδες και τους χάσαμε στα κολαστήρια που τα βαφτίσανε ΜΕΘ.
Κλειστήκαμε στα σπίτια για να σώσουμε την οικονομία κι όταν βγήκαμε ήμασταν ακόμη πιο φτωχοί.
Φυλακίσαμε τα παιδιά μας στις οθόνες της τηλεκπαίδευσης κι όταν επέστρεψαν στριμώχτηκαν σαν τα ποντίκια σε σχολεία που μοιάζουν με στρατόπεδα.
Δεχτήκαμε να γίνουμε πειραματόζωα των μεγάλων φαρμακευτικών για να κερδίσουμε την ελευθερία μιας μίζερης κανονικότητας και τώρα μας λένε πως οι δόσεις δεν αρκούν.
Ανεχτήκαμε την αναστολή εργασίας των υγειονομικών και την περικοπή των μισθών κι επιδομάτων τους.
Και τώρα μας καλούν να ανεχτούμε τις απολύσεις τους και να προετοιμαζόμαστε και για τις δικές μας αναστολές κι απολύσεις.
Συμβιβαστήκαμε με την περικοπή στη σύνταξη των 60ρηδων κι ανοίξαμε διάπλατα τις πόρτες για τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Οι πολιτικές αυτές δεν είναι παρά η συνέχεια της πολιτικής λιτότητας κι εργασιακής εξαθλίωσης που ξεκίνησε με την κατάργηση του 8ωρου, την υπερεντατικοποίηση της τηλεργασίας και την απόλυτη διάλυση του ασφαλιστικού.
Για πόσο ακόμη θα τους ανεχτούμε;
Απέναντι σε ένα κράτος που διχάζει, απέναντι σε ένα σύστημα που διαιρεί τους από κάτω σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, για να ξεχάσουν αυτό που τους ενώνει, απέναντι στις πολιτικές θανάτου και βιοπολιτικού ολοκληρωτισμού, εμείς λέμε φτάνει πια! Τους επιστρέφουμε το φόβο! Δε θα ανεχτούμε άλλα μέτρα!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ, ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ
Κι όσο εμείς στροβιλιζόμαστε στο φαύλο κύκλο του φόβου, η τιμή του ρεύματος εκσφενδονίστηκε στα ύψη, καταργήθηκε το οχτάωρο, διαλύθηκε πλήρως το ασφαλιστικό σύστημα, το κόστος της στέγης ξεπέρασε το βασικό μισθό του μήνα, οι αυξήσεις των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης ακολουθούν γεωμετρικούς ρυθμούς, παραφουσκώνοντας τις τσέπες των αφεντικών χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Μια κοινωνία σε παράλυση υπό το κράτος του πανικού και του φόβου του θανάτου, παραδίδει τη ζωή της στα χέρια της πιο στυγερής θανατοπολιτικής που ασκήθηκε στη σύγχρονη ιστορία από τα κράτη, μεταθέτοντας διαρκώς τη ζωή της σε ένα μέλλον που υπόσχεται ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση, πειθάρχηση και υποταγή για την εργατική κι όχι μόνο τάξη.
Φορέσαμε μάσκες για να σώσουμε τους παππούδες και τους χάσαμε στα κολαστήρια που τα βαφτίσανε ΜΕΘ.
Κλειστήκαμε στα σπίτια για να σώσουμε την οικονομία κι όταν βγήκαμε ήμασταν ακόμη πιο φτωχοί.
Φυλακίσαμε τα παιδιά μας στις οθόνες της τηλεκπαίδευσης κι όταν επέστρεψαν στριμώχτηκαν σαν τα ποντίκια σε σχολεία που μοιάζουν με στρατόπεδα.
Δεχτήκαμε να γίνουμε πειραματόζωα των μεγάλων φαρμακευτικών για να κερδίσουμε την ελευθερία μιας μίζερης κανονικότητας και τώρα μας λένε πως οι δόσεις δεν αρκούν.
Ανεχτήκαμε την αναστολή εργασίας των υγειονομικών και την περικοπή των μισθών κι επιδομάτων τους.
Και τώρα μας καλούν να ανεχτούμε τις απολύσεις τους και να προετοιμαζόμαστε και για τις δικές μας αναστολές κι απολύσεις.
Συμβιβαστήκαμε με την περικοπή στη σύνταξη των 60ρηδων κι ανοίξαμε διάπλατα τις πόρτες για τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Οι πολιτικές αυτές δεν είναι παρά η συνέχεια της πολιτικής λιτότητας κι εργασιακής εξαθλίωσης που ξεκίνησε με την κατάργηση του 8ωρου, την υπερεντατικοποίηση της τηλεργασίας και την απόλυτη διάλυση του ασφαλιστικού.
Για πόσο ακόμη θα τους ανεχτούμε;
Απέναντι σε ένα κράτος που διχάζει, απέναντι σε ένα σύστημα που διαιρεί τους από κάτω σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, για να ξεχάσουν αυτό που τους ενώνει, απέναντι στις πολιτικές θανάτου και βιοπολιτικού ολοκληρωτισμού, εμείς λέμε φτάνει πια! Τους επιστρέφουμε το φόβο! Δε θα ανεχτούμε άλλα μέτρα!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ, ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ ΣΤΙΣ 15/01
