Ο φόβος της αρρώστιας, του θανάτου, της απώλειας της εδαφικής ακεραιότητας, των χαμένων πατρίδων...
Ο
πολιτισμός του φόβου συνιστά ένα άρτιο πολιτικό σύστημα, βασιζόμενο στα
πιο ποταπά ανθρώπινα ένστικτα, προκειμένου να μετακυλιστεί το
ενδιαφέρον από τα ουσιώδη (δικαιώματα κι ελευθερίες) στις ψευδείς
ειδήσεις των μίντια για τον κίνδυνο της απώλειας απαρχαιωμένων ιδεωδών
όπως η εθνική κυριαρχία.
Γιατί τι θέλει τελικά ο μικροαστός; Να
φοβηθεί, ώστε μετά να τον σώσουν. Να του πουν τι να κάνει για να μην
έχει καμμία ευθύνη για τη ζωή του.
Κι ας μην έχει ούτε να φάει, αρκεί να έχει μια σημαία να κραδαίνει...