Οι γονείς, ως οι πρώτοι παιδαγωγοί, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Αποτελούν τα πρωταρχικά πρότυπα προς μίμηση, κι έτσι συνήθειες που αποκτήθηκαν κατά τη παιδική ηλικία και παγιώθηκαν, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξουν αργότερα.
Για τα παιδιά πρώτα οι γονείς και μετά οι άλλοι λειτουργούν ως καθρέφτες των συναισθημάτων τους. Τα ανθρώπινα συναισθήματα, τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού, δε περιγράφονται με λέξεις αλλά αποκωδικοποιούνται με μη λεκτικά στοιχεία επικοινωνίας. Ο τόνος της φωνής, οι χειρονομίες και κυριότερα οι εκφράσεις του προσώπου.
Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι η κατανόηση των συναισθημάτων, τόσο των δικών μας όσο και των άλλων, και η ικανότητα να τα διαχειριζόμαστε για να έχουμε τον πλήρη έλεγχο του εαυτού μας. Σε μικρές ηλικίες αναπτύσσεται με τη βοήθεια της εικόνας που δημιουργεί το σύνολο των εκφράσεων του προσώπου, τα μάτια και τα χείλη, σ’ έναν εναρμονισμένο συνδυασμό.
Η επιβολή χρήσης μάσκας στα παιδιά, τους στερεί , πέρα από την ανεμπόδιστη λήψη οξυγόνου και την ορθή αναπνοή, την ελεύθερη έκφραση κι ανταλλαγή συναισθημάτων. Επιβάλλεται στα παιδιά μας ως μια αδυσώπητη και βάναυση για το ψυχισμό τους καθημερινότητα, στην αίθουσα, στην αυλή του σχολείου, στη βόλτα, στο παιχνίδι. Μια καθημερινότητα που τείνει να γίνει δεύτερη φύση σε ηλικίες που τώρα αναπτύσσουν την ικανότητα έκφρασης κι επικοινωνίας, δυο απαραίτητα συστατικά για την ελεύθερη και υγιή διαμόρφωση της προσωπικότητας τους.
Καλούμαστε εμείς οι ίδιοι να οδηγήσουμε τα παιδιά μας σ’ ένα δυστοπικό σύμπαν φίμωσης όπου αποδομείται σταδιακά η σημασία της ελεύθερης έκφρασης, της προσωπικής εξέλιξης και διαστρεβλώνεται η ζωτική σημασία της επικοινωνίας.
Κι ενώ οι μαθητές στην Ελλάδα εκτός απ' την επιβεβλημένη μάσκα, υποβάλλονται μαζικά και υποχρεωτικάστα επονομαζόμενα self-test, στις 8 Απριλίου 2021 με απόφαση του οικογενειακού δικαστηρίου της Βαϊμάρης απαγορεύτηκε σε δύο σχολεία του κρατιδίου να απαιτούν από τους μαθητές τη χρήση καλύμματος στόματος-μύτης παντός είδους, την τήρηση των ελαχίστων αποστάσεων και την συμμετοχή τους σε rapid test sars-cov-2. Το δικαστήριο έκρινε τα μέτρα ως αντισυνταγματικά και άκυρα διότι παραβιάζουν τις αρχές της αναλογικότητας, δηλαδή τα μειονεκτήματα δεν αντισταθμίζονται από κάποιο διακριτό όφελος για τα ίδια τα παιδιά.
Μετά από αξιολόγηση των στοιχείων που κατέθεσαν οι εμπειρογνώμονες προέκυψε το συμπέρασμα ότι τα μέτρα, όχι μόνο συνιστούν κίνδυνο για τη σωματική και ψυχολογική υγεία του παιδιού, αλλά τα παιδιά έχουν ήδη υποστεί βλάβη ενώ ταυτόχρονα παραβιάζονται δικαιώματα των παιδιών και των γονέων τους που απορρέουν απ' το νόμο, το σύνταγμα και διεθνείς συμβάσεις.
Κι ενώ συνεχίζουμε να αποδεχόμαστε για τα παιδιά μας τις μάσκες και τα συνεχή τεστ, συζητιέται ο εμβολιασμός τους με το φόβο της υποχρεωτικότητας, άμεσης ή έμμεσης. Η έννοια του σχολείου ως μέσου κοινωνικοποίησης έχει ήδη πληγεί, καθώς τα παιδιά αποστασιοποιούνται. Η συλλογική συνείδηση εξαφανίζεται μπροστά στη κουλτούρα του πιθανώς μολυσματικού συμμαθητή που αντιμετωπίζεται εχθρικά. Οι εκδηλώσεις αυθορμητισμού των παιδιών, η εγγύτητα, το άγγιγμα, η αγκαλιά μετατρέπονται σε φοβίες που δεν αφήνουν χώρο για την ανάπτυξη ανθρώπινων διαπροσωπικών σχέσεων.
Οδηγούμαστε υπνοβατώντας σε μια αβέβαιη κατάσταση περιστολής δικαιωμάτων, καταστολής κάθε αντίδρασης και προβολής μιας μοναδικής επιλογής ως σωτήρια λύση.
Είναι πραγματικά έτσι?
“Η ιστορία θα μας κρίνει απ' την αλλαγή που θα φέρουμε στη καθημερινότητα των παιδιών μας” Nelson Mandela
.png)
